ми (зам.) - светне (гл.)

Тој мирно го поведе коњот кон шталата на едно запустено лозје, кое едно време беше гордост на еден фармер по име Фитваџијан.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ми подаваат едно книже и чкрапаат со кибритот да ми светнат. „Имај доверба во луѓево“. Потпис: трилисна детелина.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Јас пола свет бос го прошетав да ми светне троа.
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
Се извртив да застанам така што да го засенам сонцето за да ми светне водата долу и уште еднаш се наведнав.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Наеднаш ми светна дека тој повеќе време јава наутро и ова утро дошол по мене само затоа што знае колку сакам да јавам. – Кој рече нешто за крадење на некаков коњ? – праша тој.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Го приклучувам на компјутерот и кога ќе видам: голо бебешко газе, едно слатко мало буце со шеширче за сонце, како се капе во мало гумено базенче и кога ми светна ... половина час не можев да престанам да се смеам ...
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)