ми (зам.) - изгледа (гл.)

Во споредба со студените реконструкции на Феликс Гмелин, бруталниот чин на Бренер изгледа како регресија кон веќе застарено поглавје од историјата на уметноста, а невкусната одбрана на Полити ми изгледа малку повеќе отколку празните соништа на старецот за повторно добиениот радикализам.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Ми изгледаше прилично патетично.“
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Каква е вредноста на овој вандалски чин и која е границата што треба да се пречекори?
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Но, забележав дека тие изгледаат како да се многу затворени во сопствените глави, играјќи во своевиден транс, свртени кон звучниците.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Е така де, ама сега, кога јас лично се обидов да го најдам тој влез, ми изгледаше како да сум влегла во некоја од епизодите на Twilight Zone (или послабата реплика The Outher Limits).
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Токму тие пукнатини во животот ми изгледаат интересни, белините, понекогаш драматични, некогаш не.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
— И јас тоа се мислам, луѓе! Да дојдете со нас, треба цела Бабуна, Мукус, Крушевските планини и Пелистер да ги одите дури да ги фатите леринските планини.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Како полабаво таму ми изгледа. Ова пустино Мариово зовре веќе од аскер. Не гледате? За три дена две сраженија имавме.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Изгледаше мошне мудро. Сето тоа ми изгледаше апсолутно волшебно.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Своевремено и ја се палев на утакмици и како млад мајмун одев по стадиони и спортски сали да го бодрам омилениот тим ама денеска сето тоа ми изгледа некако дегутантно.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Штом ќе дојдеше денот, сите тие мои ноќни помисли – да појдам и да го барам (дури и телесниот копнеж по него) – ми изгледаа бесмислено.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Вистинскиот проблем, како што мене ми изгледаше е - тие не можат да комуницираат!
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Всушност, ми изгледаше баш очајно: скуден некој начин да се надомести тоа што човек е стар, исфрустриран, женскав и очајно непривлечен.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ако, браво за нив, сигурно, но мене сето тоа ми изгледаше прилично патетично – и крајно несекси.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
(Не ми паѓаше тогаш на памет дека некакви во мене присутни самоомраза и интернализирана хомофобија можеби биле причината за праведната одбивност што ја чувствував кон нивната самоомраза и хомофобија или кон она што мене ми изгледало така.)39
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тука таа ми изгледаше посигурна и никој нема да има право да ја истави од ова место.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
И самото тоа што се помирував со неа како втора мајка ми изгледаше некакво предавство кон мојата покојна мајка...
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
(7) Прашањето за тоа дали овие разлики биле таму (заедно на куп длабоко внатре ентитетот, чекајќи да бидат изнесени на светлина од страна на ископувачите деконструктивци), или се во ентитетот откако феминистките го завршија преобликувањето на ентитетот во социјална градба, поблиску до нивната срдечна желба, ми изгледа воопшто неважно.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Како на некој од север, обичниот, униформен армиски нагласок ми изгледаше како „јужњачки“.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Ми изгледа кутриот како оние „Зорле моми“ кои се дотеруваат до бессвест, а откако тоа ќе го направат ќе сфатат дека така дотерани нема каде да одат.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Ганка се мажеше за човек со занает и - со дуќан, за кројачот Арсо, толку невозможно ситен што мене ми изгледаше дека е дете циркуски маскирано во човече.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Одам, а не знам кај одам: нозете ми одат наопаку, и сѐ ми изгледа наопаку.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Пишувањето за себе самиот од секогаш ми изгледало како некој вид автоген тренинг, служење на култот на self-от, непристојно малтретирање на другите.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Човековата смрт е многу чудна работа. Кога бев дете, често размислував за нејзината вистинска смисла. Ми изгледаше застрашувачка.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Го подигнувам погледот додека авионите полетуваат од Нарита, на пат кон дома која сега ми изгледа подалеку од месечината.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Беше организиран општ преглед, одоко, и стриче Силе Николоски од момче на момче се задржа на несреќникот, ќе му рече: - Море момченце, ти нешто многу лошо ми изгледаш.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Гледав како таа оди лево-десно, но Симон не осеќаше дека стежнува и дека се фатила риба. Ми изгледаше отсутен.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Ќе подречеше: - Мало ми изгледа некако прасево...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Она што мене ми изгледа важно е подемот на e-mail контактите.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
- Ане, многу добро ми изгледаш. Студот ич не ти делува. - Што да ти кажам, како роза зиме...
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Ги наредив бомбоните во полукруг, од ѕидот откај што излегуваа кон балконот, и на балконот, до самата ограда, ги ставив најголемите.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
- А, газот му, мајчин... - викна Јани. - Некој кератаја, го составил писмото... Како многу учено ми изгледа.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Бункерите во мигот ми изгледаат како гротескни и парадоксални монументи на масовното жртвување на еден цел народ во сиромашната и херметички затворена земја.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
„Слушај!“ му рече. „Те гледам денгубиш, ама, прости, не ми изгледаш како човек којшто има пари да плаќа хотел.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Да, само со тебе“, рече, „но имам шанса да бидам подлабоко во таа прикаска“. „Мене така ми изгледа“, рече Едо.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Како накиснат ми изгледаш“, на шега му рече мајсторот Ратко. „Ти кажав јас тебе...“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Ненавикната на голема радост и сѐ ми изгледа малку. 60.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Иако малку испрашен, ми изгледа чисто.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Црвените дебели усни што дотогаш му ги немав забележано, ми изгледаа уште помеки, а широките очи уште поболни.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Тргнавме со нивниот автомобил, претпоставувам беше на момчето кое ми изгледаше статусен и тука ја наоѓав причината за нивната дружба.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Беше темна ноќ околу нас, на небото имаше сосема млада месечина, тенка како срп, што не може ништо да осветли, бевме сами во таа ноќ и среде тој страв што мене ми изгледаше голем и црн како некакво страшно и опасно, непознато диво животно од приказните.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Од оние на кои не им го знаеш името, ама знаеш дека, ако ја отворат устата, можат веднаш да те проголтаат.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)