ми (зам.) - белее (гл.)

Куќата ми белее во просторот, а главата цути среќна и пресреќна. Насмеана.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Косата незапирливо ми белее, капалките капат врз прозорците, столната полициски вперена – ги мачам чувствата но тие како да се скоевци.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)