Се враќаме од логорот номер 27, а мене цел пат ми е умот кај Оливера.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се сетив дека татко ми забранува да ја удирам зашто е помала од мене цели пет години и зашто сум силен, па би можел не сакајќи да ја повредам, и, токму кога сакав да ја пуштам, таа срипа и со нога ги растури сите фигури од шаховската табла.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)