Јадачите се јадачи, дали се крстат или се клањат — за мене се јадачи.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
И ноќта и патот и копнежот со мене се остаток од нешто што ќе биде.
„Дождови“
од Матеја Матевски
(1956)
Пред мене се шест илјади километри за одење.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Првин му беше наредено да каже кај ги сокрил парите што ги собрал божем за ѕидање црква; Кај мене се, бргу, рече: извади од пазувите едно кожено кесе и му го тутна в нозе на Ибрахим бег Јаузоски; Сите земи ги, бегу, викаше, само не оставај да ме понижат ајдутиве.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Однадвор слушам чекори. Идат кон мене се наближуваат.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ропна два-трипати од првата чоколада што ја одвитка и гровна со восхит: - Вистинско нешто за мечкиниот вкус! За мене се? - За твоите деца.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)