Токо, вој побратим, Илко не ме ни знае, ни ме познава.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
„Кај си бе Гоцеее..“ – му се фрла во прегратка на мојот соговорник, мене не ме ни погледнува.
„Најважната игра“
од Илина Јакимовска
(2013)
- Реа, тој мене не ме ни допрел. Не вреди да ѝ објаснува.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Не ме ни интересира. Тоа воопшто не ме интересира.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Како божем да не си ме ни видела.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Влезе во неголемата куќа со ѕидови од камен и ја тресна вратата зад себе. Удри резе.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
- Која е таа Мортенија? – го прашав човекот што потрча крај мене. Не ме ни погледна.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Неблагодарни се безработните одозгора. Не ме ни испраќаат.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
А тој никогаш не ми одговара. Не ме ни погледнува.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)