О слушај ме, ти можеш да слушаш крик мој секој пат: Час побргу ти сврзи ме со либето, мој боже, во твојот рајски светол кат!
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Ми приоѓаш од позади, ми ги затвораш очите и ми велиш: „Погоди која сум и запознај ме со истата!“
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)
Не знам колку време помина кога повторно нечујно се отвори вратата на ќелијата и од неа бесшумно се извлече Рибоокиот и се спушти прудолу, барајќи ме со погледот во одајата со игуменот и пријателите.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Мене ми го вратија животот триејќи ме со снег, а другарот не се освести.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
„Света, премила мајко,“ рече таа, здржувајќи ги солзите, „те молам, жити светиот син што го држиш во пазуви, фрли еден зрачец врз мене, ќердосај ме со рулче, та и моиве очи еднаш да престанат да солзат.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
- Богородице Мајчице, научи ме со која душа две умирачки да истажам?...
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
Застана и се олабави нерешително гледајќи ме со влажните очи.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Па со поглед што блика и зрачи, потонувам до дно во модрината, и кликнувам пак на убавината: Прострелај ме со своите лачи!
„Слеј се со тишината“
од Ацо Шопов
(1955)
Возачот Бешир конечно го нема. Ситуацијата е сигурно критична, ме предупредува Гзиме испраќајќи ме со децата кон споредната порта на резиденцијата, каде што е обично паркиран темно-синиот мерцедес.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Додека ветрот фучеше околу мојата глава посипувајќи ме со песок, заспав. Заборавив дури и дека сум жеден.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Се вртеа околу мене, ме загледуваа и ме штипкаа.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
- Овде сте!? – се изненади таа гледајќи ме со вчудовиденост.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Врели солзи ѝ потекле по образите и се стопиле со малтерот што го размачкувала мистријата по каменот.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Не делете ме со дебел камен од мојот љубен.“
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
- Ако не си женет, поведи ме со тебе, вели Левтерија. - Каде, велам јас, кај да те водам?
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)