ме (зам.) - на (предл.)

Било па се рекло: „роди ме мајко со к'смет, врли ме на патот".
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Е, е, е, ете тоа се вели „роди ме мајко со к'смет — врли ме на патот".
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Е, побратиме, сега, или никога! Еве ме на твоа бога, на твоа душа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ете те, Ило! Роди ме мајко со к'смет — врли ме на патот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Јас и се плашев и се чував и ете ме на носилка...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Стрелајте ме. Обесете ме. Осудете ме на дваесет и пет години.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во мене: Кај се кријат И живеат И листот И Книгата. утеха Ако нема Измисли утешение: Штом заврши овој пат Овој друм Побарај ме на друг Там ќе сум.
„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)
Ги мразев афоризмите и никогаш не дојдов да ти речам крвта не е вода, извади ме од смоларата и стави ме на началничка маса.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
„Ќе бидам ваша”, рекла таа, „откако ќе минете сто ноќи чекајќи ме на столчето во мојата градина, под прозорецот”.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Над платното лежи твојата рака фатена во градината на боите. Ти ми го понесуваш со себе убавото зајдисонце оставајќи ме на брегот по кој паѓа темнината како црни саѓи по белите постели.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Таа го прекина: - Гледајте си ја вашата работа... Оставете ме на мира...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Најди пари, откупи ме, откупи ме од татко ми!... Не давај ме на друг, Костадине!...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Не барај ме на земјата, мислеше. Јас сум далеку, во клунот на мртвата птица.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Не давај ме, Томче, не давај ме на друг! Поарно отепај ме!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ТОМЧЕ: Стојанке, гулабице моја, душо моја! (Сака да ја прегрне.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
- ... Мамо, те молам, прекини, остави ме на мира! – свика Саше.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Тетка ми навредено и налутено замолчи и си влезе дома.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ако ми е тешко, вели, мене ми е тешко, не фаќај ме на нервите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Најпосле, ако не можете да сфатите во што е работата, оставете ме на мира да бидам малку сам и да не ги гледам вашите муцки.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Белата плетенка над горниот џеб ја исече за да не личи на војничка.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„За да те стопли“, ми рече испраќајќи ме на училиште.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Си ја платив цената, оставете ме на мира. Што сакаш?
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
ДИМИТРИЈА: Не ми треба мене разум од тебе. Остави ме на мира.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
А ти, ако не ми веруваш, нацртај ме на ѕидот.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)