ме (зам.) - јаде (гл.)

„Моето е премолчено Реков, Мојата Певна Проклетија. “ низ мене Низ мене: До болот а низ болот И потаму: До пеколот. чучулигата Не научив Да ги изговарам зборовите Тие од мене капеа Небаре крвта Од срцето На Чучулигата. најлудата песна Кој ја спотна Најлудата песна Во најлудата глава Темна Како Ноемвриска Ноќ? благослов на јадењето Јасен е плачот Песната на внатрешната убавина, Празникот кога сечам леб, Или Кога го благословувам Јадењето: Сопствената Душа. гозба Ме јаде вдахновението Внатрешниот оган, Светлината, Совршенството И Смртта.
„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)
Ме затвораа во кафези, ме јадеа ѕверови, бегав од вештерки и кога се разбудив ја сетив топлата нежна рака на татко ми врз моето лице и неговиот загрижен глас што ме викаше по име.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
А јас би сакал да слезам од овие ѕидишта по славејот што клука под стреата по шумот на водите по ластарот на лозите зашто уште копнежот клука и времето ме јаде да слезам да истрчам да избегам во просторот во просторот зрачен потопол од сето време.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Обрачи на свеста, копнежот ме јаде и таа желба да те прегрнам.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Освен тоа, посатојано ме јаде сомнеж, дали сум доволно убава, кои се моите недостатоци.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Арам да ми е вака што зборувам, ама од тој смрдле и селанчиште не ќе барав спас, да не беше најголемата мака што ме јаде, оче.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Има и други работи што ме јадат, а една од поважните е дилемата: треба ли да имам „дечко” или не, рано е или ќе задоцнам ако наскоро не почнам со тоа.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Многу мои врснички имаат, братучетка ми Калина неодамна ја видов фатена за рака со едно момче, Аделина – ќерка ѝ на тетка Марина, имала, како што самата вели „сто и еден” до сега, Лета на тетка Софија од скоро е „зацапана до уши”, а јас?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ама, мене ме јадеа дланките, ми се кажа ова.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Мене други муви ме јадат и ме чешаат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Наместо јас него, тоа ме јаде мене. Ме кине и ме глочка.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ме јадат и дланкиве и носот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Но тој ме зема на подбив и само ме јаде.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
АНТИЦА: Ах, ах, ах... сега ме јаде врагот!...
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Мене ме гуши овде, јанѕа ме јаде. Не јадам. Не спијам.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Само ако оздравам, Миле, јас не сум здрава, нешто ме јаде.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Арно ама, мене јанѕа ме јадеше. Ќе го следам патот на јагулите.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Големата болка како да помина. Отокот на ногата ми спаднува, ме јаде, ми се лупи околу преврската.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Витомир ја залепува цигарата и ја запалува. Пувка и го чеша јачменчето на окото. - Не чешај го ако не те јаде, вели Григор Бакалот. - Ме јаде, вели Витомир.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Овдека, вели Јон, овдека нешто ме јаде, ме гризе, вели, ме тера да се чешам, да се дрпам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Кожата ми се крева до под колена и ме чеша, ме јаде под завојот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)