Ми одредија и жена да ме храни.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И јас и тоа растевме здрави. Ми раскажуваше мајка, дека баба ми ме хранеше со магарешко млеко и така дома си имаа две прлиња.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Но тој стоеше на портата и викаше како да ми е татко или некако да ме храни: - Да те не видам повеќе да се вртиш крај сестра ми!...
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Во почетокот ме тепаа крвнички секој ден, но сега е подобро: кон мене се однесуваат пристојно, редовно ме хранат и ми дозволуваат да играм фудбал со останатите штипкачи.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Сум поел волк и волк ме хранел на дланкиве пролет ми умирала.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Сега мене така ме хранат.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Со моето тело го покосивте и мојот говор. Ме оставивте сама и црните сокови на вашата неизбежност. Ќе ме хранат дури не легнете крај мене.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)