ме (зам.) - убедува (гл.)

Ќе ме убедува дека ова не е Среден век ...
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Не можеш веднаш да станеш капитен на екипата.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Тато ме убедува дека и тоа се интересни спортски игри со топка.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Дури и ме убедува дека би можел да ме зачлени во подмладокот на спортското друштво “Вардар“.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
И големо трпение.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Треба и желба да имаш.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Ама сметам дека не е само да си висок.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Тој рече дека косата ми мирисала секогаш на цимет; му реков дека такво нешто сигурно немало, бидејќи јас не го поднесувам мирисот на циметот; тој ме убедуваше дека било така.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„Госпоѓицата Смит лично – ме убедува Хорацио – продуцирана од твојата еротика – декадената фантазија“.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Се мачеше да ме убедуваш. Се сеќаваш ли во што сакаше да ме убедуваш? Отвораше само отворена врата.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Сите ме убедуваа дека тоа ми е понудено како заслуга, и дека ќе ми биде подобро.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Ги прашав: Зошто да не, навистина ова е ’ржано брашно, но јас сум месела од секакво брашно и секогаш добро излегувало.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
А тие продолжија: Си го упропастила брашното, и почнаа да ме убедуваат дека не е еднакво житото од нашето поднебје и од нивното.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Театарот го заборавивме. Лоши се нивните претстави, ме убедуваше но јас знаев дека се плашиш од сјајот на моите очи фатени од рефлекторскиот сноп.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
И покрај штотуку завршената прва година средно, таа изгледа сосема немалолетнички, со што ме убедува дека веројатно ќе се јави уште утредента наутро, и ќе продолжи да ми ѕвони упорно, во кратки интервали.
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
И тоа не само поради лингвистичката коректност: Писател како Пруст не може неповратно да го изгуби времето – ме убедува Панче: Тој едноставно си го враќа филмот на патот кон смртта и ги изострува одделните кадри.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
А Анатолиј, иако во последен момент успеав да ја тргнам раката, продолжи да ме убедува дека на светов немало безгрешници.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Го наполнив стомакот онолку до колку можеше да ми се прошири, но тетка ми ненаситно продолжуваше да ми ја пренатрупува чинијата со уште месо и уште компири: - Ништо не јадеш! - ме убедуваше таа, иако веќе едвај имав сила да џвакам, - на што личи ова, па не се срами! - ме силеше.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Дон Хуан тивко ме убедуваше: „Џвакај го, џвакај“ (masca, masca).
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Сестрите и родителите ме убедуваа да седам таму зошто сум била на сигурно.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Обично нему не му се доверувам оти мислам дека нема да може да ме сфати, иако мајка ми постојано ме убедува дека имам разумен татко кој го разбира децата и може лесно и брзо да им реши многу проблеми кои им се чинат нерешливи.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Моите проблеми во тој момент беа токму такви и никој жив не можеше да ги отстрани, но татко ми ми се обрати многу нежно кога ме праша што ми е, и седна до мене со намера да открие, а не само онака, да праша и да си замине како што понекогаш прави.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Мајка ми одбиваше да даде какви било информации околу значењето на таа нејзина среда во која двете ќе заминеме за Париз и ме убедуваше дека треба да бидам стрплива и да чекам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Чекав. Еден ден строго ја предупредив: - Јас чекам и ќе ја дочекам, се надевам, таа твоја среда, ама внимавај како ќе ми соопштиш дека дошла, оти може да побудалам од преголема среќа, може дури и срцето да престане да ми чука и да умрам од радост.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Како да се создадени еден за друг, материјалот и прстенот! – ме убедуваше, божем воодушевена, ама не ѝ поверував ниту збор.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Лажга – си повторував – лажга! Никогаш веќе не ѝ го споменав прстенот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Не знам како не разбираат дека мене ми е многу здодевно да талкам по околината и дека мразам да ме убедуваат да појдам со нив кога тргнуваат на прошетки.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Одвај чекав да се вратиме во Скопје и да му кажам на брат ми дека и јас конечно видов срна, за да престане веќе еднаш да ми се фали и да ми прави мака со тоа.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)