ме (зам.) - трга (гл.)

Сите мали мачиња како и дечињата овој збор го научуваат најпрво.) - Мјау, мја, мјау! - продолжило да мјаука мачето а тоа му значело: „Мамо, децата ме тргаат за опавчето!“
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
А човекот ме трга на страна и ми вели: - Гледај, - ми вели.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Тогаш, еден од кољачите, не знам со каква капа на главата беше, го забриша крвавиот меч со своите бечви, ми пристапи, ме фати под рака и ме трга на страна.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Кај ќе спијам јас, прашувам, а жената ме трга за рака и ме врти нешто одоколу.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И така сеедно ме трга и шлиба.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И така: детето ме трга ваму, војната ме влечка онаму.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Мори, доста викаш, вели Оливера Поточка и ме трга под еден расцепен багрем...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ме трга нешто ко магнет и никако не ме попушта.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ми иде од некаде, ми се присторува дека иде и пушта рака: ме трга да не настинам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ме трга земјата, калта. Ме влече, ќе ме голтне. 94
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Небаре некој за рамена да ме трга надолу.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Детето само го подава устето и ме трга за боска, ме удира, шлиба.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Фрлав на рулетот пари, играв, а тој постојано ме тргаше за раката, за чантата: Доста, ајде веќе еднаш да си одиме, викаше, викаше.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)