ме (зам.) - стресе (гл.)

Тој со цела дланка удри на дрвената нога, а мене студени морници ме стресоа и ми се присторува дека допи-раат далечни поединечни и рафални митралески истрели и силен грмеж на гранати...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
„Как паживајете?“, го прашав.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
- Што правиш? – влезе неочекувано брат ми во собата и ме стресе.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
И мене одвреме-навреме ќе ме стресе.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Толку многу бев занесена во разговорот што не сум го чула дека ја отвара вратата.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Мрдаше со рамениците да ме стресе, мавташе со нозете да се ослободи од живото клопче што го тргаше кон земјата.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)