ме (зам.) - сожалува (гл.)

Бев навредена зошто учителите да знаат дека сум сирак, напротив сакав сите да знаат дека имам родена мајка како и другите деца, многу сакав и јас да имам мајка, а не да бидам сираче и сите да ме сожалуваат.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Ме сожалуваа. Бев дете и немав ставено дланка на женска дојка.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Со тешкото чувство, па и стравот во себе, не можев да проценам, дали ме мразат или ме сожалуваат.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Тој ме сожалува, кутриот јас, си помислив рези­гниран.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Тогаш се сетија дека не бев вечерал и дека најмалиот и најумниот син на царот Сонце и царицата Месечина живеел пред тисошти години.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Можеби и вистински ѝ се присторило дека со мене не е сè в ред.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ми се пристори како да ме сожалува.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)