- Гоце, ме рани кучето! - извика селанецот што го држеше коњот за уздата.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Откако го преврзавме и му е смирија болките, се расплака и рече: - Ах, копиле, да ти е... мајката таму каде ме рани!
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
„Кога таа така ги чисти своите уши, така ќе ја чисти и мојата куќа“ — рекол и ја оставил и неа.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
А тој: „Не ми го испила чавка мозокот, да земам таква, па да ме рани со муви.“ И ја оставил.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Еднаш овдека Никифор ме ранеше со тулумби и шеќерпариња.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ко пиле од своите дланки да ме рани.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Во оваа борба мене по втор пат ме ранија.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Кога ми го прати писмото за да ја земам, а тој пес ја одвлекол дома си и таму ме рани, ми пиша дека ја држеле под клуч... (се бара во пазувата и вади писмо).
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Вие ме раните, а јас ве лаам. (Борис почнува да плаче.) Вие цел живот се борите за мое добро, а јас не сум свесен.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Ве молам, - ѝ реков на свекрвата, умилкувајќи ѝ се, - доволно долго ве гледам како ме раните во оваа куќа.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Сите сте добро? Децата? Мажот? Мајка ти? Добро сме. Сите сме добро.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Јас не сакав да се вратам, бев забележана од непријателот и ако ме ранеа немаше кој да ми помогне.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)