ме (зам.) - разнесува (гл.)

Му велам, Си велам: Морето ме прима и ме разнесува Во димензии туѓи на моето разбирање За растегливоста на векот На просторот од остатокот на здивот.
„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)
Во понеделник, во вторник, во среда, во четврток, без пајаците бидејќи сè уште чекав, бидејќи сè уште чекам на оваа клупа на станицата Шемен Вер со ова тефтерче во кое едната рака пишува за да измисли некое време што нема да биде исклучиво овој бескраен виор кој ме разнесува кон саботата, кога можеби сè ќе биде завршено, кога ќе се враќам сам чувствувајќи дека веќе се будат и почнуваат пак да грицкаат барајќи со своите разбеснети клешти нова игра, друга мари-Клод, други Паули, повторување по секој пораз, повторен канцерозен почеток.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)