ме (зам.) - прогонува (гл.)

Големата уста на земјата ме прогонува Ѝ застанувам пред портите на Зборот Што ме проголтува Што ме именува Во именка на стравот.
„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)
И тие мисли со денови ме прогонуваа.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
НЕДА: Го чувствувам околу мене како сениште. Понекогаш ми се чини дека сите сенки и црнила во овој дом како да се негови сојузници... како да ме прогонуваат.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Всушност, тоа мораше да се прочита по весниците, ме прогонуваа, бараа трага на моја вина.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
„Ме прогонуваа во полутемните улици. Бегав под ретката стража на замражените светилки и не мислев на својот живот.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Несопирливо се лизгаше по немите ѕидови, лазеше преку лочките, ме прогонуваше.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Ме прогонуваа? Ме демнеа згрчени под своите сенки?
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)