ме (зам.) - пофали (гл.)

Така и јавив на повисоката команда и ме пофалија.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Детето не издржува: - Ве молам... кажете ни... денес напишав песна за него... наставничката Рада ме пофали... ве молам... сакам да знам...
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Ѝ раскажа приказна на Ели, држејќи ја во скутот, ме пофали мене за двете петки на писмените работи од македонски и математика, направи некаков пудинг за по вечера.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Ме пофалил кај султанот еднаш или двапати, пак сетне ми закажа и аудиенција, оти многу го молев.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Ме одведоа во една од куќите што личеа на бункери и ме сместија на слама.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Асматичниот глас ме пофали и им заповеда на гардистире да ме одведат.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
И гледав недоверливо во неа, прилично навредена што не ме пофали за мојот голем труд и за резултатите од него.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ем ја вршам нејзината, ем е незадоволна, па дури и ми префрла како да сум направила некој грешка – негодував во себе.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Што се однесувало до сандакот – реков - Огнена Гулева ме пофали.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Рече дека убаво сум го стокмил и дека ќе бил уште позгоден кога ќе сум ги довршил и деталите.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Таму ни ги зедоа автоматите и ни дадоа стари војнички униформи.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Четир... петнаесет...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Зборуваше долго. Прекина за миг и потоа покажа на планините и рече: - Зад оние планини утре ќе се води тешка борба.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Дури тогаш, во земјанката, почувствував дека немам татко, дека никогаш нема да го видам, да му речам “тате” да ме погали по глава, да ме пофали, и дека не стигнав да се израдувам со него, а сега, ете, го нема...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
И токму кога бев сигурен дека мајка ми ќе ме пофали заради тоа, таа почна гласно да се смее, ме погали по косата и рече: - Не е убаво да лажеш.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
„Мама ниту еднаш не ме пофали дека убаво ги бришам фикусите!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Вчера пред сите партизани прочитаа заповед со која ме пофалија.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
А јас мислев тие ќе ме пофалат!
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)