ме (зам.) - понесе (гл.)

- И ќе ме запросите ли? – исцеди куклиното грлце натопено од среќа – О, колку ви благодарам што ќе го сторите тоа и ќе ме понесете со Вас на вашиот далечен југ!
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Вчеравечер уште беше рано Низ калдрми тргнав пеш по градот Та здогледав едно купче збрано Деца, кај цртаат плочка Недалеку од плоштадот Ме понесе патот кон чаршија На мостот лошо реконструиран Човек ко мене пензиониран со жената стојат од каршија Ги поздравив и ми возвратија А кучиња скитници пријателски До следниот мост ме испратија
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
Си помислив дека лаже, па ме понесе желбата да проверам дали е така.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Сликата на убиениот старец се распливна, мене ме понесоа пак детските игри.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)