ме (зам.) - подземе (гл.)

Само се превртувам, а сонот никако да ме најде, да ме подземе.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Некој танок, некој плиток сон беше ме подзел. Колку за да го сонам Јона, човекот мој.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ме заплиснува во некои одломки, отсечки, ме подзема како воздушно струење.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сега од никаде никој нема да ме фати, да ме подземе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Таа се свртува кон мене, ме подзема со здивот, и кога устата ми ја доближа, се одвртува и чепот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Додека ја минував границата, погледот ми одлета кон првиот об­лак кој се ближеше кон нас, небаре да ме подземе во височините, во среќното семејство, како во облак од слика на Шагал.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Пропаѓам полека, но сигурно. Дај ми ги рацете Нино.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Јас молчев.. „Чувствувам дека тој сомнеж ме подзема како жива песок.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)