ме (зам.) - погали (гл.)

Во петто одделение има многу материјал по аритметика и геометрија", пак лажев.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
СТОЈАДИН
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Наставникот вели дека секој ден треба да вежбаме.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Сакаше да ме погали по коса но јас се тргнав.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Тоа е само детска фантазија“, рече мама со глас што не беше гласот на мама.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Мислејќи дека спијам, внимателно ме погали по челото и му рече на тато, кој веројатно стоел зад неа: „Да се надеваме дека ништо лошо нема да дочекаме од него.“ „Да се надеваме...“ рече тато.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Умен, мајкин“, ме погали мама. „Многу ме радува дека и другарите ти се умни деца. Од вас ќе станат чесни луѓе.“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Ме погали по глава, моето тупаниче го стегна во својата дланка и ме поведе.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Потоа ме стави пак во креветот, нежно ме покри, ме погали по косата и откако ја угасна светлоста си отиде во собата.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
- Вие дојдовте кај нас со тетка Рајна? - реков. - Да, да ... рече таа и ме погали по косата.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Ме погали, и додека левата рака уште ѝ беше на мојата глава, ја крена и десната рака, помина со неа по проретчената коса на својата глава, се погали себеси. Ја прегрнав.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Пак ќе побегнам за да те посетам,“ ги издиша зборовите во мојот врат.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Чистотата на дворот, редот во него, кошниците со пчели, роморот на манастирската чешма, чинам, ме погалија, ме сталожија“ (Сестра Ангелина).
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Тој дојде во селото, ме повика во дворот, ме погали и ми рече: „Сега веќе, синко, си голем.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Како боли Секоја минута живеам од магијата на твојата едноставност... секој миг се надевам дека ќе ме допре твојата мила рака.. ќе ме погали и ќе ми дари мир во душата...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Татко ми беше, ми се чини, многу строг спрема мене, еднаш да почувствував да ме погали или со раката да ми ја допреше главата, да почувствував топлина родителска.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Таа му ги покажа на татко ми и тој ме погали по глава и ми рече: Ти убаво ќе работиш, како мајка ти.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Таму ни ги зедоа автоматите и ни дадоа стари војнички униформи.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Зборуваше долго. Прекина за миг и потоа покажа на планините и рече: - Зад оние планини утре ќе се води тешка борба.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Дури тогаш, во земјанката, почувствував дека немам татко, дека никогаш нема да го видам, да му речам “тате” да ме погали по глава, да ме пофали, и дека не стигнав да се израдувам со него, а сега, ете, го нема...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Четир... петнаесет...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Тој ме погали по рамото и ме одведе кај управникот.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Ја гледам птицата престорена во ноти и наместо јас неа, таа ме погалува мене со неостварените мечти на предците.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Дојде на погреб наместо мајка ми и ме погали по глава.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
- Тој ме погали по коса и откако испушти едно два- три чада, чукна со прст на маслосаната исчадена книга: - А оваа книга, мило, е стара и сам не знам од кој дедовци е донесена дома.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Мајка ми, како да ми ги прочита мислите, излезе по мене и ме допрати до лифтот: - Момчакот мој голем, ми пораснал, - ме погали по косата.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Бабино мое, паметно дете, - ме погали по косата, - оди сега кај дедо ти, тој сигурно ве чека да му ги изгазите нозете.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Луѓето се кршат како стакло, а не пак тоа, - ме погали таа со избрчканата рака и стана со мака од креветот.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Дедо ме погледна како да не им верува на очите, ме прегрна и ме погали по косата: - Пак сум се загубил Веданчо, - тивко ми рече, ама јас почувствував дека не му е жал што така му се случило, туку дури како да беше и радосен заради нешто.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
И токму кога бев сигурен дека мајка ми ќе ме пофали заради тоа, таа почна гласно да се смее, ме погали по косата и рече: - Не е убаво да лажеш.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Има време, ќе ти раскажувам, - ме погали тој по косата.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Кога стасав кај нив, Екрем се пресегна да ме погали по главата и му вели на дедо Стефан: - Машала, машала...
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
- Убав ден ти посакувам – ме погали по косата кога стигнавме во мојата соба и јас потоа долго стоев на прозорецот, сè додека можев со поглед да го следам неговиот шарен и сјаен килим.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Навечер ја нема мајка ми да ме погали пред заспивање, наутро го нема татко ми да ме разбуди за на школо и да ми направи сендвич.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ужас!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)