ме (зам.) - повикува (гл.)

Гледам, сѐ што другите не можат да видат... За тоа МЕ ПОВИКУВАШ!!!
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Ме обзеде силна возбуда додека ја читав телеграмата на градоначалникот на Поградец со која ме повикуваа на свеченото доделување на титулата.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ме повикуваш, во улога на сведок?
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Ме повикуваш... Се плашам од мислите, што ко троскот се множат... со светлосна брзина, ко цел аскер, непријателски ме гушат...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Не, не можев да утврдам, всушност, дали Татко или неговите читани книги, според распоредот наложен од неговите алхемиски потраги во неговата библиотека, ме повикуваа на едно негово големо неостварено кружно патување низ водите кои означуваа планетарен круг!
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Реката ме привлекува кон себе со истата брзина и сила со која тече.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Острите предмети ме повикуваат да си го засечам телото, шилестите – да ги заријам во моето срце.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
- За оние ќерко, што многу често ме повикуваат во сонот, а речиси ги гледам и на јаве.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)