ме (зам.) - отруе (гл.)

Ја ниша, но зад себе го слуша гласот на нејзиниот маж Вајс: „Ја отрув, за да не ме отруе таа мене...“
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Може тие и да ме отруја. Којзнае што ми клале во ракијата: лута вода, отров, сода за сапун.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Вам лага, мене чиста вистина, ако не, коски да ми истинат, пцишта да ме искинат, орли да ме исколваат, вземи да ме закопат, да би да ме отрујат, далги да ме однесат, молњи да ме црносаат, гламји да ме гламјосаат...
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Еден ден Илко одби да јаде. Му рече на Мил: - Синко, жена ти сака да ме отруе... - Да те отруе?!
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
-„Ако е гнев, а што ако е гнев?“ Тогаш гневот нека ме отруе.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Ако е омраза, омразата нека ме обземе, ако е болка, болката нека трае.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)