ме (зам.) - отепа (гл.)

Ете, рече тој, мене не ме отепаа.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Таму нема човештина, ќе ме отепаат.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Тој се преврте, падна и извика: - Оф, леелее! Ме отепа!
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Фискултурецот дуваше низ носот и со крајни сили се воздржуваше да не ме отепа; ќелата му беше вжарена, како во џипот, под оревот, крај насипот со пругата.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ќе го разбудам, ќе го разбудам па што сака нека ми прави, мене нека ме отепа. (Потрчува да влезе кај Анѓелета, но во тоа време Митре влегува со брзи чекори и со секирата во раката).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Ајде, пушка носам, пушка да ме отепа, леле, Пушка носам, пушка, да ме, леле, отепа!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Тогај беше го проколнал старецот сиот народ што се наоѓал во нашава земја: "Ох да би Господ ве судил деца, им рекол, што ме отепавте на правина!
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Да им се јавам на овие луѓе, ми е страв да не нешто ме отепаат или да не се некои диви луѓе од долна земја?
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Ристаќи се појавува на балконот и точно кога Илија се издвојува од другарите стрела на него и го погаѓа тешко кој се срушува со зборовите: ИЛИЈА: Оф, Антице, ме отепа тоа куче, вујко ти!
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
- А што ќе загубам, ако ме отепаш, велам, тебе ќе те загубам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Мене нека ме отепа, си велам, не ми е многу дојдено до живеење, ама ќе го отепа и Мисајлета Ковачот. На права правина. А што ми е крив човекот?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Да не ме раздени ако не го видов, велам, утрешен да ме отепа. Денот да ме отепа, велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)