ме (зам.) - напушта (гл.)

Не ме напушташе уште тогаш мислата, макар што сѐ уште немав свое семејство, за иднината на моите потомци, на мојот народ!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Бавно ме напушташе моќта на сеќавањето.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Јас беснеев, оти Земанек ме напушташе, не застануваше на моја страна; во еден миг, ја искористив тишината и, за да ги повредам и Земанек и Луција, реков: „А можно ли е барем паузата да не биде народна, туку меѓународна?“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Само така можев да си ја повратам таа нејзина близина, да го обновам детството во себе кое, поради неа, никогаш не ме напушташе, но чиј интензитет се смалуваше со текот на годините.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ја пикна раката во појасот и извади едно мало шамивче, го разврзуваше полека, толку полека, што мене веќе трпението ме напушташе, па веднаш викнав: - Дај да ти го одврзам тоа! Што се мачиш!
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)