ме (зам.) - испушти (гл.)

Се плашеше да ме испушти од погледот за да не исчезнам некаде во просторот, за да не испарам како водата што испарува, или да не заминам од Долнец.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Откако татко ми ме испрегледа убаво, поубаво и од лекар терајќи ме да дишам те посилно, те послабо, да зинувам, да кашлам, да го вадам јазикот, да вртам со очиве - ме испушти надвор.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Крикна човекот и си ги тргна рацете од кај мене, ме испушти.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Да не ме испушти од рацете, како што прават сите.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)