Таа убавина на глетката на изгревот, успеа да ме извади од сета моја огорченост од системот.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
По четири месеци, мене ме извадија од инкубаторот.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Како помлад бев екстремно живчан, а пак денес малце работи можат да ме извадат од такт: не ме дрма ниту светската криза, ниту тоа што сум во долгови, ниту што цркна трансмишнот на мојот "форд", ниту кофимејкерот што експлодира и ни ја полеа цела кујна со ситно мелено колумбиско кафе... ама оваа глупава опаска од такт ме извади!
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
Ме извади надвор. Ме растури. Мама ми еба.
„Буре барут“
од Дејан Дуковски
(1994)
Боже, како ме изваде од ум !!!“ вриеше Таки ифритосан.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
- Ај си одам – реков – ќе имаш компликации поради мене.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
- Не туку врескај, од ум ме извади – свика баба Менка, баба ѝ на мајка ми, мојата прабаба што таа ја обожава и често ми раскажува за неа.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Откако ме извадија од гробот ме испрскаа со нафта и ме запалија.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
И тогаш, тој крмакот скокна од местото и јурна по дворот. Тоа мене од памет ме извади.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)