ме (зам.) - збунува (гл.)

- Ме збунуваш! На какви егзекуции и какви трофеи мислиш? - Ма, знаеш ти добро. - му одврати Рада.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Мене ме збунува нешто друго. Ме збунува некоја несинхронизираност, нарушена врска помеѓу емооционалната реакција и она што ја предизвикало реакцијата, некој ефект на шинати емоции, inappropriate emotions, којзнае што...
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Веднаш штом те видов знаев дека јас и ти...но сега и не е важно.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
- О, тето! Токму тоа ме збунува. Токму тоа ми го труби со секое слушање и гледање.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Потсетуваа на кукли од излозите. Со една мала додавка - беа и живи. Но тоа не ме збунуваше.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
„Се согласувам, тато, ама ме збунува и оптоварува една мисла: Каде биле сите тие стручни лица кога агресивно настапувал хаосот?
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
„Тоа ме збунува“, рече Едо. „Тоа е знак“, со замисленост рече интуитивната Летка.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Дики: Грета, ќе ти признаам, сето ова ме збунува.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)