Ми тежи, што се вели, ме засрамува.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
врескаше, а откако ќе се припиеше до мене глумеше некој неочекуван, чуден вид самосожалување: „Ти сета ќе ме разголиш. Ме засрамуваш“.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)