ме (зам.) - засака (гл.)

Малку ме чудеше, како може некој толку брзо да ме засака.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Ако вие можевте да ме засакате вистинската мене, ќе можам и јас.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Со целиот израз тогаш Марија сакаше на Елена да ѝ каже - ете, баш мене, „грдото пајче“, ме засака овој добар млад човек.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
„Како што и сама знаеш јас се заљубив во тебе, а исто и ти ме засака, но тоа беше непремислено од мене.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Не, туку затоа што ме засака како што те засакав јас уште на прв поглед...
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Ќе ја негувам да закрепне, ќе ме засака и ќе ме изненади со цветот.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Но подоцна кога ме засака, за ништо на светот не се делеше од мене.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Во првите денови и од мене плашливо подбегнуваше, но подоцна го прими моето пријателствво и ме засака.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Учителот многу ме засака, постојано ми даваше волја да учам, и бев една од најдобрите во одделението па веќе не се плашев толку од него.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)