Омајнина Има само еден момент кога сум-цел; кога ноќта и денот играат улична претстава- кога здрвен ко истепано куче легнувам на душекот од нашата соба здробен не сум- за момент; тогаш ме заобиколуваат најгорки дробни Виулици од чеканите на дрскиот кловн-свет; главата ми е дупка од светлина благо затемнета снегулка на дното од Охридското езеро- полумртва; има само еден дел од раздемнетата живеачка кога сум- цел;
„Омајнина“
од Афродита Николова
(2010)
Газам распаран конец, премин од будност во несон или сон; не знам што е пострашно; Се сакам кога ми доаѓаш Постојано, развидрена моја Мајо; Има само една временска пукнатина кога навечер ќе легнам- спокоен, зашто тогаш и ти ме заобиколуваш.
„Омајнина“
од Афродита Николова
(2010)