Во сета таа турканица, ме забавува забележувањето како свеска ми на неколку пати фрла повнимателен поглед на моите гениталии.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Па, сепак, ме забавува мислата како братучед ми Герман ќе им се фали на луѓето со својата досетливост иако тоа е моја досетка и којзнае дали таа досетка би станала и негова досетка.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Иако се трудеше околу мене да ме забавува и да се дружиме, таа постојана тага во неговите очи секојдневно ја гледав.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
А и таа ме насрчуваше: „Навистина убаво ме забавуваш.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Не ме забавуваат но и не ми пречат да размислувам иако неможам да си одговорам на прашањата што си ги поставував пред тоа.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)