ме (зам.) - донесе (гл.)

Мене ме донесе, тоа чудо од далеку, а тебе те прибраа турците во залог, те тераа како стока со камшик па те дотераа право пред мене. - објаснуваше Трајанка. – Но секое раѓање било болно, велат старите, еве гледаш како нашата љубов се роди со болка.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
- Ете, како што гледате, животот ме донесе на Егеј, во Аспровалта.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Не бев случајно во Ардените, ниту пак случајно овде ме донесе мојот земјак Христов.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Кажете ми, зошто тој не смееше да биде лажливец?
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Џејн едноставно одби да биде таква девојка и со тоа ме донесе во теснец.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Веројатно нема да го излажат Ралфи Фаца, но можеби ќе ме донесат поблиску до неговата маса.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Фала му на Бога што ме донесе на ова место и што им стави крај на моите маки.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Но кога ги погледнав колегите у моето опкружување од парламентот си поставив прашање дали е ова масло на Бог или па Ѓаолот ме донел тука.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
На тоа место каде што ја најдов црквата порано бил орман со стари тополи и врби; требало дрвосечачите да пристигнат, да ги кутнат дрвата од кои ќе избичат штици, греди и друг дрвен материјал за да почне да се гради црквата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Значи јас сум ти била постара и од таа црква, или поточно таа и не била родена кога ме донеле за да ме остават пред нејзините двери.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Зошто, мори, колку пати си ме донесла пијан од свадба или од гости? Та само збориш за инат!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Тој рече не гледајќи: - Ајде, дедо, оди. Ене ги начелниците. Ај со здравје.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
- Фала ти и тебе, ме донесе доовде - одговори станувајќи дедо Васја.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Лежев на болничкиот кревет и си ги гледав раскрварените дланки.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Мене во болницата ме донеле луѓе кои виделе како трчам по кејот, како молам за помош, како паѓам на колена, како удирам со дланките од плочникот на кејот, како паѓам во бессознание.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Не му реков ништо, тој и не ми се обраќаше мене, само знаев дека ме донел на раце и ме оставил врз сламата на својата кола со едно воле, потоа им ги проврел главите на моите сиви близнаци низ јаремот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Можеби беше полноќ, можеби сонот веќе ме донесе до бреговите на нов ден, навистина можеби доаѓаше еден понеделеник-безделник, кога морничав крик удри врз нас со тежина на даб ...
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Нив ќе ги чека да го зграпчат за тил.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не сум арамија, му реков. За доброто твое патов ме донесе овде.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не сум јас никаков свети Јован да ме молиш. Богат сум, сиромав сум, сеедно. Постам и се причестувам.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ако не се лажам, тоа го сонував во недела.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Со уште многу мои сестри ме донесоа од книговезницата и ме фрлија врз подот во една книжарница.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
- Господе дај ми сила да го минам искушението, покажи ми го патот како да стигнам до онаа која физички ме донела на овој свет.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Но, Господе, дај ми сила да го минам искушението, покажи ми го патот како да стасам до онаа која ме донела на овој свет.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Амбасадорот Диздаревиќ ми остана во сеќавање по својата тивка но продорна моќ.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Разменивме неколку збора. Сега судбината ме донесе пред неговиот брат, во друга, обврзна функција.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Требаше да ја откривам тајната на присуството на секоја книга, на секоја белешка, на секоја тематска група од книги, низ нова книга, која требаше да ме донесе до тесниот премин на времето преку кој се остваруваше враќањето.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ах, село златно, ах град Прилеп златен, дали ќе ме донесе Господ уште еднаш тамо!
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Радоста од Силјана се свртела на преголема жал и плач и тогај дури се уверил оти штрк ќе си биде и штрк ќе си умре. – "Ех, кој не слуша татко и мајка, си рекол сам со себе, клетвата го фаќа, нели ме донесе Господ на мојот вилает, не ни е толку жал, чунки овде ќе си умрам".
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Најлошо е што бев слеп за својот ужасно изменет и опасен лик.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Мојот животински порив, желбата за крв и не поднесување на авторитетите ме донесе до ова.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Стои таму уште пред да ме донесат мене тука...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Судбината ме донесе токму на вистинското место во вистинско време.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)