Тоа што ме воодушеви во романот е трагично – поетската димензија и симболиката.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Василис Василикос во поговорот кон грчкото издание на Времето на козите Времето на козите ме воодушеви и ме научи за многу работи за нашиот Балкан, толку многу дискутиран, а толку малку познат.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Градот Викторија ме воодушеви со својата убавина.
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)
- Мене „Малиот принц“ не ме воодушеви кој знае колку.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Очите му светеа со зелен сјај, и признавам, тоа најмногу од сè ме воодушеви кај него.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Но, овие неколку написи на нашата пријателка искрено ме воодушевуваат.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
И во двете димензии романот е еден од најдобрите начини да се види уништување на идеолошкиот универзум, затворен и суров, но без да се каже било што директно, и тоа е што ме воодушеви во ова дело...
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Куќичката ме воодушеви, била правена за викендичка.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)