ме (зам.) - види (гл.)

Доаѓа до говорницата каде што една девојка разговара по телефон.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Девојката: Што толку си запнал да ме видиш?!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Изгледа дедо Ѓорѓи ме одминал не ме видел.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
- Каде си сега? Да ме видиш! Да! Да! Каде се сега твојте две раце? Ти безгрешен!
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
- Добро е што ме виде инаку, не знам, оние бугарски кучиња ако те најдеа ќе те стрелаа...
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Кога ме виде, веднаш се запали.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Ќе се изненадиш кога ќе ме видиш без најмалку четири килограми.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Инженерот и самиот се насмевна кога ме виде мене насмевнат со насмевка на дете што се радува на нешто убаво, а чудно.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Ме видоа како се качувам по скалите да влезам дома и Џорџ ми довикна. „Еј, Симон“, вели, „не роди врбата!“
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Кога ја видов не почувствував никаква блискост кон мајка ми, а и таа кога ме виде рече ... е ова не е моето чупе, такво бледо и слабо!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Како многу пати пред тоа!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Кога ме виде се и беше јасно.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Гронинг: (се смее) Тоа е доста смешно.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Си ме видел ли некогаш да купам стрип со супер херои?
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Не знам што би дале да ме видат крај себе.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Другарите се пресреќни кога ќе ме видат со шубара: таа ти е, лебами, добра и од фудбал: се качува на прстите и фучи низ воздухот како надуена машина.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
„Што сте сториле, деца?“ се исплаши сестра Мира кога ме виде и веднаш, без да побара книшка, ме внесе кај докторката.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Станав, се измив, си ја посуредив косата - да не ме видат легнат, премногу да не се загрижат.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Се создаде толкава врева, се слушна веројатно и во ординацијата, па оттаму излезе сестра Мира.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Отчука трипати и со тоа навести дека набргу ќе дојдат тато и мама.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Тато, Ташко, Влатко, Дејко и Марко дојдоа да ме видат!
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Кога ме виде - ми се пристори како за миг да се исплаши, зашто веднаш стана но не рече ништо, туку само ги рашири рацете.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Од таа чудесна дремка ме расони часовникот- кукавица.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Таа ме знаела уште од бебе, уште од првиот ден кога мама и тато ме донеле дома и веднаш сум се разболел, сум добил ангина.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Не сакам да ме видат.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Ти добро си знаеш дека мене не ме личи некој да ме види со тебе седната тука под дивјачката, сама девојка тоа не го прави, да си го пушти беќарот да седне до неа.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Што си рекоа луѓето што ме видоа таму на патот, навалена на ѕидот!
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Кога ме виде конечно вратен и сталожен, стана на нозе и започна да ја меси за сите нас најдобрата, највкусната на Балканот пита „тикуш“ со пилешко.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
И не беше толку страшно штом можеш да ме видиш волку насмеана.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тргнав ќорлемечки, а тоа се покажа необмислено! – викнав на глас но притоа се трудев ова да не прозвучи и како поплака.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Беше замината премногу далеку за да го слушнам нејзиниот одговор.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- А виде каде втасав јас?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Она не ме виде мене. Овој пат не ме виде. Она го пиеше млекото на Тито.“
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Солзите се бистри на тагата. Еден ги лее, сите се растажуваат.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Крокодилот сега не можеше да ја затвори устата.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Одев претпазливо. Сепак птицата ме виде, ги ришири крилјата и закреска.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Кога ме виде, Карамба-Барамба клекна пред мене.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Тој гледаше во мене како допрва да ме видел.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Кришум се завлеков дома, се пазев а не ме видат кога ќе влезам во визба.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Малку како зачудена застана кога ме виде дека лежам. - А ти, суртуку? Една педа и веќе апаш!
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
- Фантома, ме виде ли, а? Улава е по мене.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Јас знаев дека Партијата полека но сигурно целосно го обзема, и знаев низ кои фази поминува тој, оти јас тие фази ги имав веќе изминато: трансот при донесувањето на колективните одлуки, силните емоции во толпата, чувството дека припаѓаш на нешто многу силно и важно, дека правиш прометејски чекори за твојот народ; Земанек, поради Партијата не ме виде мене, Луција, жена од крв и месо, како што јас, поради Партијата не успеав да го видам Јан Лудвик.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Не ме видоа; од еден пријател, во берберницата во која се бричев, дознав дека имаат и дете, и дека Земанек станал генерален секретар на Партијата, но дека таа партија ги изгубила изборите, и дека политичката моќ им опаднала; сепак, велеше пријателот, Земанек живее одлично како секретар на Партијата, а има и љубовница: некоја млада девојка која многу личела на Луција, кога била млада.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Јас се повлеков назад во ходникот да не ме видат, но сепак до мене допреа нејзините зборови.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Можеби тие ме видоа?... ама јас падната крај патот и тапчена од толпата, слушав само викање: – мамо - мамо – мамо!!!...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Потоа нѐ пуштија дома, а мене, кога ме видоа бос, ми дадоа војнички цокули...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Не бев сигурна дали ме виде заедно со жената и очекував да ме праша.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Таа се израдува кога ме виде мене, бидејќи знаеше дека многу се дружам со Марина. Нѐ почести чоколадни бонбони.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Се зачудив, бидејќи бев сигурна дека не можеше да ме види зад пердето и влегов во другата соба.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Не сакав тие да ме видат да плачам и во тој момент ме исполни некаков пркос.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
„Толку многу си среќна,“ ми рече Рајнер кога ме виде.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Ќе ја чуваш затворена?“ „Мртва е. Ја прибрав за да ја фрлам.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога ме виде како ја прибирам во кутија, мајка праша: „Што е тоа?“ „Ластовица,“ реков, заклопувајќи ја кутијата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Толку би сакал да можам да ти се придружам во среќата, но мојот очај е посилен од мојата желба.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога ме виде, се вкочани среде соба.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Не, тој слушаше, јас си мислев на улицата, на прекинатата игра, на изразот на лицата на децата кога повторно ќе ме видат покрај нив.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Сакаш да ме видиш во обрач од бездна, или да ме стопиш во твои дланки, ко коцка мраз врз усвитено железо...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Потоа, кога веќе почнав да ви кажувам за таа страшна гарсониера во Карпош, да ви речам дека неа никогаш не ја проветрував од страв, се разбира, да не нешто ме видат соседите, некој вишок прашина и застаеност да не им сетат затруените носеви.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
- Е, лели е така, сестро лисо, ела до мене да ти кажам уште еден ум што го чував за зло час, за чоек да не можи да ме види и пред очи да му сум, ама коа да не сум ватен во стапица.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Мора да научам да возам ролери, мислам дека ќе се распамети да ме види како услужувам во дуќан качена на тркала.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ама ако е сам, може е некој чудак, или будала, ама, ме свиѓа, му ја чувствувам хемијата, и оној тик го има само мене кога ќе ме види. Инаку, не трепка со другите.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Виолета Марковска Јакимовска Ме расплака, сакаш да ти пратам фотка да ме видиш разлигавена...
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И седнувам на пологот до мене. Јон мој, дури тогаш ме виде.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Не сакам да ме видат селаните.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Така и не ме виде кога излегов, кога го оставив.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Уља и Велика како врзуваат крај со крајот, Горица сега да ме види не ќе знае што род сме и сигурно ќе бега од мене, улав живот, ебати животот наш, да не се делевме заради мене може поарно ќе живееја, ама човек не треба во ништо да верува и најубаво му е на оној во ништо што не верува, во ништо што не се надева, барем него ништо не може да го изненади...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Само мајка може да ме види гола, ќе вели жената, и само на судниот ден кога ќе ме капат за на гробишта, ќе вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Почекајте да се стемне, вели војводата, не сакам народот да ме види врзан.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Јас се накашлувам, за да се свртат, да ме видат луѓето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Некогаш ќе ме види и Уља, ама се плаши да ме праша што правам во глуво време, надвор.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Дали ќе може да ме види, уште некој збор да ми проговори.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Макар ќе стане мрава, пиле, ќе се испровре од некаде и ќе дојде да ме види.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ме виделе заспан и ме заѕидале со камењата што ги кршеа за џандармеријата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Го совладав тресењето и со рапав глас ја прашав дали сум во Лесново и како тоа никој од дружината да не доаѓа да ме види.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Немој, ќе ме исплашиш. Си ме видел - и што?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не бев сигурен дека е љубопитна и дека дошла со намера да ме види. Бездруго мислеше дека спијам.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- И тебе, Гавруше, сум те видел како лазиш на мев.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не се движев, дури мислев дека и не дишам. Сега девојката отиде до прозорецот да гледа во некој свет на селото.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Најпрвин од белината израсна неподвижна сенка, потоа, и самиот неподвижен, видов девојка, не постара од мене, со зачудено лице на една премлада Богородица со златномедени очи.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Оној што лазел и самиот, разбираш, можел да ме види, мене или друг што личел ноќе на мене, пламнал Гавруш Пребонд.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Во која шума, бајченце, со кого? - Со Фиданка Кукникова.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Вака ќе си помисли: ме виде и не ми се јави, што значи нешто треба да има... (Со молење кон мајка си).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
ЕДЕН ГЛАС: Слези долу ќе ме видиш.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Во секој случај, едно е сигурно: ако јас сум црна овца – иако во тоа лично воопшто не сум убеден – но, ако сум, тогаш јас сум од поинаков вид од онаа на стрико ми Ото: ги немам неговата леснотија, неговиот шарм и, згора на тоа, ме притискаат моите долгови, додека нему, очигледно, не му пречеа.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Сиротата Норичка, нека ја придружува некоја друга. (Ова сѐ повеќе личи на казна, сега само се познавам таму кога ќе сум среќна, кога сум среќна, кога Нора пее Форе се познавам таму и не останува ништо освен омразата).
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Таа е делот што не го сакаат и како да не ме раскинува однатре чувството дека ме тепаат или дека снегот ми влегува во чевлите кога Луис Марија игра со мене и неговата дланка на мојата половина ме опива како пладневната топлина, вкусот на силни портокали или на дробени бамбуси, а неа ја тепаат и не се издржува, па тогаш мора да му речам на Луис Марија дека не се чувствувам добро, дека е од влажноста, влажноста од оној снег што не го чувствувам, не го чувствувам и ми влегува во чевлите. 25 јануари Јасно, дојде Нора да ме види и се случи сцена.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Доенчињата се смируваат штом ќе ги кренам в раце, а кога ќе ме видат се смеат, ако воопшто можат да се смеат, иако велат дека моето лице ги плаши луѓето.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Држи гостилница во центарот, па додека се шетавме, ме виде со него.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Среќни се кога ќе ме видат, а и јас исто така.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Кога ме виде, Водомар извади од под брадата очила и ги намести на нос.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Зад мене возбудено дишеше куќата од која излегов.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
О, боже, кога ме виде тој таков меур, надуен, преправач, најголем преправач, штурец, лажливец, непромислено прсна во смеа.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Очигледно, дури и тој не можеше да ги сокрие возбудата и тагата, да не се заниша кога ме виде првиот пат.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Веднаш штом ме виде, со еден поглед погоди.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Кејтеновиот син, кога ме виде, сиот се згрчи, како да згазил на срча со боса нога.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Јас бегав, се криев, влегував во ѕидот за да не ме види, за да не го гледам.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Ако вашиот млад колега ме видел како капетан на брод и во битка со гусари, нема право во црно да ми го завитка разумот.“ „Мојот млад колега“, повтори старчето и ја сврте замагленоста на очилата кон Ивана.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Минатата недела кај мене во дуќан дојде секретарот на Г- н Грекусис, да ме повика во конзулатот, бидејќи конзулот сакал да ме види лично и персонално.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Домарот Милија Митровиќ се зачуди кога ме виде без Бешир, а неговата сопруга Надица, со двете мали деца крај себе, скришум се прекрсти кога ме виде!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Кога ме виде генералниот секретар како влегувам во кабинетот, откако срдечно ме поздрави, веднаш ми рече: - Какво добро ве носи во ова време во нашата Казба!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тоа беше мојот пријател, полскиот амбасадор Мајевски кој минуваше крај построената гарда. Се изненади кога ме виде во салонот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
„Некаков сигнал?“ „Не. Не приоѓај сѐ додека не ме видиш меѓу многу луѓе.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Сфатив дека тој го пуштил мачето за да се подотвори вратата и дека ме видел пред огледалото.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Гаро се вдава кога ќе ме види дека тргнувам кон него и бидејќи од десната страна има мал подѕидок, тој од левата ми скокнува на бокот.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Ќе се вратиш... и ќе се љубиме, мил мој - еден за друг ќе живееме - во твои очи ќе ја гледам мојата лика - како во огледалце ќе ја гледам - како првпат кога ме виде - со тие очи - милозливи - кротки - светнати...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
- Во последно време ме гледаше така чудно како никојпат да не ме видел...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
КУПРИКОВ: Мене тој не ме виде, а јас го набљудував извесно време од зад дебелото стебло на дрвото, на кое некој ги изрежал - впрочем, веќе потемнетите - иницијали.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Доста сака баш убаво да го види, а од друга страна си мислеше: — „Па и тој нека ме види, м'ња го м'снало!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ама пак да не рече после оти невидена појду, нека дојде најпосле и он утре со дедот Петка, па и нека ме виде, немој утре пишман да се праве, да ви а к'не душата како на дедот Петка, така и тебе, а мене да ме тр'е сол на главата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Добро е што не ме притисна малку повеќе па ќе морав и сонот да ѝ го кажувам во кој ја видов Пелагија а таа мене не ме виде, не само што ќе се прашуваше себе си гласно како можело да ти влезе во сонот и да не те види, туку и во неа ќе го наголемеше сомнежот околу тоа.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Којзнае што ќе речеа нашите, ако ме видеа и мене со ондулирана коса.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Никој тогаш не ме виде. Откако го сошив знаме­то, убаво го скрив...
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Никој не можеше да ме види, а никој од војниците не можеше да поверува дека жив човек се движи крај Езерото.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Во ретките невидливи Таткови солзи се топеа семожните мисли, неговата крајна порака, можеби и притаениот страв дека може повеќе да не ме види.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Јас можеби и ќе му кажев, ама мене тогаш во очите ми навреа солзи и за да не ме види, јас речиси излетав од неговата канцеларија надвор од ходникот“.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Ако ме видиш..трчај со мене.
„Курвите на ѓаволот“ од Елена Велјановска (2013)
Ами лели едно ме видоа и на име ми рекоа и ме однесоа дома, та ме нагостија и многу ме честија.“
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Ете лели со инаетлак татко ми ме фати, чекај да ме види што маж сум јас.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
– „Ако се раздени, ќе ти кажам јас тебе клетва ќе добијам и друзи маслаати што ми ги кањараш ти мене, си велел сам со себе Силјан, дури да си појдам в град, да ќе ме видиш ти овде да ме тераш ти на жниење на оваа силна горештина, бидејќи има в град ладни меани, да седам и ќеф да терам со граѓаните.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Каде си горка жено да видиш Изгаснато сонце кај крижу од брег на брег, од југ на југ Јагленосан да ме видиш Жив во дамнината?
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
Да ме видиш - нема Да те видам - нема Анатема. Анатема. Сѐ што немам - земај.
„Сонети“ од Михаил Ренџов (1987)
Не постоеше ни најмала можност да го избегнам, зашто ме виде пред јас да го забележам.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
Слаба бешика добиваат кога ќе ме видат.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
„Како?“ тивко залипал. „Како да одам во Европа? Ако летам дење, ќе ме видат и, бедна ли шега, можеби ќе ме застрелаат.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Значи, според она што го видов во просторијата каде што се втурнав неочекуван од никого не можев да откријам ништо повеќе од она што го наслутував: во канцеларијата беа сите тројца, и уште оној несреќник Грофот, за кого само ќе речам дека се стаписа кога ме виде токму мене и згора на тоа со револвер в рака.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Веројтно и не помислуваше дека станува збор за неговиот револвер што овојпат го беше заборавил на ременот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Оф, колку беа озлобени, мислиш со прсти ќе им ги искорнат срцата. Туку нѐ разделија.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Татко ти, Кире биро, татко ти загина, - шмркајќи рече дедо.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Така ми рече и дедо ми кога ме виде во Оровник.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Кога ме виде како клинкам со патерицата, ми се доближи и ме поздрави.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Јас си клекнав во ќошот на земјанката и, потпрен на автоматот, цела ноќ како во сон ја гледав мајка.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Кога татко ѝ замина, ми вели: - Дојде да ме видиш?
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Зашто низ селото можеа да ме видат децата и да ми се смеат.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Успеав да начујам зборови како пресретнување, автобус, колеж, крв, но штом ме видоа дека прислушкувам, веднаш ме истераа надвор.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
- Каде ли си досега! Па, ти нормална ли си, знаеш ли колку време те чекам! - врекна мајка ми кога ме виде.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Братучедите повторно срамежливо ме избакнуваа и брзо ми се измолкнаа од прегратки.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Кимнав со главата, но таа не ме виде бидејќи се вртеше наоколу барајќи ја Маци.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Ми се насмевна кога ме виде.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Да се соблечам, може? - ја прашав тетка Олга, со надеж дека некако ќе се реши непријатната ситуација.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Кој ти даде ваков леб?
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Така шлапкајќи со влечките низ ходникот, првпат го здогледав Дејан како излегува од собата во која го донесоа онесвестен претходната вечер и без да го погледнам убаво, со наведната глава протрчав низ ходникот за да не ме види таква грозна.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Потоа ми кажува дека утре ќе му го извадат завојот и ќе си оди од болница.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Малку нешто и, еве го, дошол да ме види.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ме виде, ме прегледа и ми вели: — Трудна си, не те излажале.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Го превртувам Цветана, ме гледа, а не може да ме види.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Преплашена сум да не ме види некој што ме познава.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Само што ме виде и тргна по мене гологлава.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ме виде и почна да си ги забришува очите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Господе, си велам, зар и моето дете да не сака да ме види? Наполно се отуѓило.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Си мислам како ќе ме види Горачинов.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се украл некако оздола и дошол да ме види.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Никифор секој ден иде, да ме види.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А кај ме видовте да зборувам, вели тој.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ги собрале селаните, целото село го кренале да ме видат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Дали ќе погледне еднаш и Горачинов, дали ќе ме види како јас што го гледам?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тој е, си мислам, ме виде од прозорец и сега ќе истрча на улица.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ама, уште кога ме виде како да се сети на нешто и почна да му се враќа плачењето, дишењето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сигурно повторно слегло да ме види, си мислам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Уште не ме виделе, не знаат дека пред нив има човек...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ме видел да се чешам под мишките и еве го: Ај, глави ме за слуга, вели, да те поштам од вошки, да те чешам од болви.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Успеал да се пробие низ сите обрачи и дојде да ме види.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И, Оливера, само што ме виде, зина...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Влегува и Михајло Горачинов, се измолил некако да го пуштат и влегува да ме види.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Се разбира, се разбира, - одговараше насмевот меѓу румените јаболчиња – Го гледам светот, а и тој нека ме види, да знае дека јас сум единствената на која и припаѓаш.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Зар мислиш дека не знам дека, штом ќе ме видиш, без мене не ќе можеш ни да дишеш!“
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Нека ме видат другите, си помисли, ќе се правам наудрен.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
СТЕВО: Ќе ми пораснат крила. Ќе ви треба двоглед да ме видите. СИМОН: Кај ќе леташ?
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
САРА: Зошто мислите дека имате право повторно да ме видите?
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
СТЕВО: Ќе ме видиш ти мене наскоро.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Мајка ми влезе во кујната и кога ме виде со телефонската слушалка во рака што јас од возбуда заборавив да ја спуштам, очите од лутина ѝ светнаа: - За ова би требало да бидеш казнет, - процеди бесно, - ама, сега нема време за тоа.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Најмногу се растажив кога забележав дека кучето Синга не ми се израдува кога ме виде, не скокаше и не се палавеше околу моите нозе.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Бреза во тој момент влезе во собата и кога ме виде дека плачам, ми се фрли во прегратка и почна да ме смирува: - Батенце, не плачи, мене ми е многу жал кога плачеш. Да не те боли нешто?
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Тие ме очекувале, знаеле дека ќе дојдам.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Малку понатаму се затскрив, како да сум отишла по нужда и ги соблеков пантоланите, ги истресов од калта, но водата беше густа од црвената земја, ги исфрлив опинците и чорапите, па така ги облеков пантоланите.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Јас избегав право кај баба ми, а таа кога ме виде ми рече: Што си позеленела така?
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Кога ме видоа сите во еден глас викнаа: Абре девојче, алал да ти е!
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Бев многу чувствителна и секогаш сакав да плачам, но никој да не ме види.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
По едно десет дена дојде татко ми со овците од планината и кога ме виде прво што ме праша беше: Што ти е, дали си болна?
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Зеде невеста од едно далечно планинско село, а готвачката беше од село Марена и кога ме виде мене како работам ми рече: Ќе те земам снаа за мојот син.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Во самата шума нешто ми мрдна, гледав нешто мало како се движи, па ќе ми се загубеше.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Кога ме видоа срдечно ме пречекаа, се напив кафе и разговаравме.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Кога ме виде комесарот ме прекори: Што си дошла само ти, женско во бригадата.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Решив да викам, но да не ме видат.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Моите години почнаа да ме мачат, не знаејќи дека тоа е пубертет, си мислев дека сите ме мразат и дека никој не ме сака, настрана си плачев, никој да не ме види.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Беше темно во дворот и таа едно време се тргна и кога ме виде почна да ме моли да си одам од неа велејќи ми: Убаво девојче на мајка, немаше среќа да ти направам она што ти го ветив!
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Татко ми под итно ме однесе на лекар во Кавадарци, а кога ме виде лекарот почна да го кара татко ми, ми даде инјекција, некои лекови и упат за во Скопје.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Вчас се најдов долу и ги здогледав селаните како се собрале па го вадат лебот и го редат на даските.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
На пазарот за робје ги видов утринава моите три деца и жената, во синџири, во рани, во партали, ги видов јас, ама ме видоа и тие, мил господару, а очите им засветија од радост и надеж дека ќе ги спасам.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Далеку сум, но со тебе сум – ме допираше неговиот глас како летен тивок ветер што доаѓа откај Водно.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ми доаѓа на таквите да им речам, што сте зинале бре, што има толку интересно да се гледа на мене?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Сестра ми ме виде кога го зедов – рече Снеже.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Во неговиот фрижидер не може да се случи да нема.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ништо не зборувавме ни тој, ни јас.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
А сега? Сега имам четиринаесет години, и нема човек, ако не ме видел извесно време, да не рече зачудено: „Леле, Бреза, колкава си пораснала, голема девојка си станала”, и да не ме одмери од глава до пети, загледувајќи се во мене како да сум осмо светско чудо.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Остави ги сега тие работи.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Бев сигурна дека и Ивана ми мавта од малото авионско прозорче, иако не може да ме види од таа височина.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Не сум, не можеш овој пат да ме видиш.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Кажи и нешто на англиски, да те чуеме што си поднаучил – се шегуваше татко ми и сите тројца го гушкавме и го бакнувавме на аеродромот, што се вели уште – неслезен од авионот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Татко ми сè уште беше смуртен, но кога ме виде на вратата ги рашири рацете и јас му се фрлив во прегратка.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Погледнав во вратата и си помислив што би рекле моите да ме видат доцна ноќе како седам во собата со непознато момче, а толку сум мала, само десет години имам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Тие секогаш многу се радуваат кога ќе ме видат и дедо Роман никогаш не пропушта да ми даде чоколада.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Прво што ми рече кога ме виде беше: - Кај си бе, Гонцо, ама си поцрнела и си пораснала! – Ова ми го кажа на македонски и јас сосема се смирив.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
На моменти се чувствував како да глумам во некоја театарска претстава и сите овде поминуваат за да ме видат мене.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Се израдува кога ме виде и на драго срце ме изгушка.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Беше очигледно разочаран, а знаев дека многу му се допаѓам уште од моментот кога ме виде.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Денес ме виде во паркот како седам, и кога пријде увилен, блед и стресен јас сетив дека непознат човек гледам како што гледа во мене таа есен.
„Слеј се со тишината“ од Ацо Шопов (1955)
Штом ме виде полета кон мене со раширени рачиња: - Тато, тато, да видиш!
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)