И Арафат сакаше да остане и вистински ќе остане во историјата, како мит, како икона, како татко- основач на палестинската нација отколку како моќен лидер кој со својот навидум политички донкихотизам сакаше да го обедини светот за да ја разбере неговата борба за слободна Палестина...
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Чана не ѝ дозволува Петра да си ја идентификува сопствената судбина и сопственото постоење со постоењето на оној човек онде, Чана живее само во мигот во кој реално постои и затоа таа речиси со гласот ќе ја крене на нозе без да биде свесна за тоа, ќе ја натера да си ги наниже бовчите на рацете, се разбира, во низата и неколку кокошки врзани со сиџимка, на крајот.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
И така дојде вистинското време кога требаше да ја ослободувам од себе долго потискуваната сторија од дипломатските години кога бев прв странски амбасадор во имагинарната држава Палестина, во која реално ги предадов акредитивните писма, минувајќи пред тоа пред построен воен баталјон, во една тајна пештера, во еден непознат предел во Тунис!
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)