кој (зам.) - необично (прил.)

На другата страна од просторијата, седејќи сам покрај една маса, еден ситен човек кој необично потсетуваше на бубалка, пиеше кафе додека неговите ситни очиња фрлаа сомничави погледи час на една, час на друга страна.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во земјата која необично многу ја поддржува современата уметност, првата специјализирана институција - со разновидни слики кои се гордеат со атрибутот „најголеми во Јапонија” - се бори да ги исполни големите очекувања на публиката.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Потоа, претрча преку улицата со стини гумени скокови сплескано старче; по него, како потера, пловеа еден до друг три црни чадори од кои необично брзо и несопирливо се лееше сребро.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)