кој (зам.) - бргу (прил.)

Тетин Борис, инаку девер на Буровица, го посвојува нејзиниот последен син кој бргу заминал по мајка си под неразјаснети околности и така Борис Кочов станува сопственик и на тој имот.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Неговите мисли не ги прекинуваа ретките минувачи, кои бргу поминуваа крај него. Не ги ни погледнуваа. Никому не му беше нужен.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)