кој (зам.) - сте (гл.)

- Тука, во затворов, има еден човек од Македонија, - почна да објаснува Ѓорче.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- А вие кој сте? - му се сврте управникот на Гоце Делчев.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Тој се сврте кон Ѓорчета и го праша: - Кој сте вие?
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
И ене го, иде да се ставе со вас, да виде кој сте и кај одите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Е кој сте де, кај одите, зошто ви е Најдо, кажете си го алот, да знам; и јас белки ќе можа да помогна со нешчо, ако су стар.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Овчарот зави како волк, а детето ги поведе луѓето кон елакот каде што седеа Борисовци.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ами кој сте вие, некој туџари да не сте? — пак праша старецот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тие се наде­ваа дека со помош на Хабловиот космички телескоп ќе го најдат она што го бараат во формата на бројните ѕвезди - црвените џуџиња, кои би биле премногу слаби за да се видат со земските инструменти; меѓутоа, кога моќниот Хабл ги пребара големите празни простори во нашата галаксија Млечен пат за коишто беше проценето дека ветуваат, наместо да откријат дека се посипани со црвени џуџиња и недостасувачка материја, покажа дека се празни како орманот на мајка Хабард или џеп во кој сте сигурни дека сте го ставиле клучот, патем начнувајќи уште една загатка: загатката на доказот дека космосот е неколку милијарди години помлад од најстарите ѕвезди во него, барем според начинот на кој сме навикнати да ги мериме нивните старости.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Додека ги прелистувате своите сопствени белешки, напишани од пред неколку години си велите „Какви се овие глупости“ смеејќи се на помислата за тоа кој сте биле тогаш.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
„Кои сте вие?“, прашува човекот. „Ние сме трите џуџиња“. „Па, нели бевте седум?“ „Нема, луѓе, брат!“, одговараат џуџињата.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Бидете здрави - Вие кои сте благосклони на родината и кои сте закрилувани од неа.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Но егзархијата, којашто вие уште од почетокот ја гледавте накриво, ви го попречи патот за емиграција, којашто вие ја експлоатирате уште од 1862 година па досега, по долго и горчливо искуство, ве прапозна кои сте и какви сте; а бугарскиот народ, кого вие го лажевте уште од почетокот на своето ослободување, ги одврати од вас очите откако ги одврати и своите надеж.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Пред нејзиното мисловно око целата околина почна да ѝ се одмоткува како филм, и имаше нешто утешно и мило во врска со супермаркетите, бензинските пумпи, ресторанчињата, кината во кои се влегува со автомобил, гостилниците, ретките анахрони фарми, чии плевни и амбари беа обоени со црвена боја и беа сиви и обелени од временските влијанија, автопатиштата со надвозниците и подвозниците, и со кружниците, каде што секогаш можеше да се сврти во правец спротивен на оној во кој сте оделе.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Господинот гледаше во мене и рече: „Кој сте вие? Ја познавате ли госпоѓицата Ина?“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Со разнишан чекор, потпирајќи се на патерица, ни пријде и праша на грчки: - Кои сте вие? Кого барате?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Да, вие сте овде навистина како на еден долг одмор.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Која сте вие?,“ праша. Јас само повторив: „Сакам да поразговараме за Рајнер.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Што сакате да знаете за Рајнер?“ „Јас за него знам сѐ. Или скоро сѐ.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тоа е прекрасно, навистина прекрасно: вашите браќа плаќаат за вашиот престој, вие уживате во слободата во овој затвор, како што ја нарекувате нашава болница, наспроти неслободата и присилата кои сте ги чувствувале надвор одовде, неслобода и присила далеку помали од оние кои ги чувствуваат вистинските болни, секако, вашата неслобода и присила се сведувала на семеен конфликт, а не на длабок раздор во себеси.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
- Кои сте вие и што барате од мене - потретив. Не ми одговорија.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Тогаш и вие ќе почнете да си верувате во вашите доживувања, а кои сте ги зафрлиле во темнината на заборавот, сметајќи дека се невозможни, чудни, измислени.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
“Јас точно знам кој сте”, ми рече, “и каде работите.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Набројте барем три книги за кои сте слушнале дека се издадени на македонски, јасно е дека ништо никогаш во форма на книга не сте прочитале; не можете ни да наброите. Тоа е духот.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
И да господари во срцата ваши мир божји за кој сте повикани со благодарност да се покорите.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сите бевме виновни: и оние што го бесеа несреќникот, и ние другите што не го избавивме од умирање.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Никој не знаеше што да му каже, но секое јавување ја зголемуваше неговата беда, зашто неговото љубоморно дивеење веќе стана познато меѓу непоправливите ноќни птици од Мартима, па почнаа да му одговараат со секакви досетки што го наведуваа на страдање.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Инженерот ме однесе до крајот на салата каде што, потпрена на ѕидот, се наоѓаше една слика, висока околу два метри, на која беше нацртана кула.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Жената се налути. – А кој сте вие, по ѓаволите? Сатурн ја спушти слушалката.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
„А вие, кој сте?“ „Јас сум инженер Густав Ајфел и сакам да ви предложам нешто.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Отец Симеон смерно гледаше итро насмевнат со ноздрите. „Љубопитен сум и слушам“, рече. „Кој сте вие?“ Иван одговараше со достоинство на сигурен сведок. „Лекар сум...“ Не заврши.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
На оние што сѐ уште се подготвени налутено да се присетат на „турските ѕверства“, ќе им одговори Владимир Соловјев: „Турските ѕверства ние ги помниме, а зарем одамна во Русија, па и во другите земји, сопствените турски ѕверства исчезнале?... а што се однесува до вашите христијани и нехристијани, за жртвите на сите ѕверства la question manque d’interet (прашањето е лишено од интерес): ако мене некој ми ја гули кожата, јас нема да му се обраќам со прашањето: од која сте вие вероисповед, милостив господине? - и ни најмалку нема да бидам утешен ако се покаже дека луѓето што мене ме мачат се непријатни и неугодни не само за мене, туку згора на тоа, како христијани, гнасни се и за својот сопствен Бог, со чиишто заповеди се подбиваат“. 10.08.1992.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Кој сте вие што ќе пресудите да ми се одземе детето?! Макар и на извесно време...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Но кажете ми барем кои сте, од каде сте и што барате кај него.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Ама вели нели мауце устанаме, на пролет ки нема кој сте ниви да ги изора, бодланка и трн ки наудре, дрмки и капини ки гу завијат лицито на полето.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Кој е тој? Кој сум јас? Кои сте вие? Се прашувам Ве прашувам Ближни мои.
„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)
А кој сте вие? – Јас сум братот на лекарот, син на пациентката. – А вие сте сигурно писателот? – Да, јас сум! – Ја читав вашата последна книга Татковите книги.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Девојката (вџашено) – Кој сте вие? Како влеговте?
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
- Ве прашувам кои сте, - рече Љаке строго.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
- Кои сте вие? - за среќа праша некој и се заврна еден чекор кон нив.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Имам два различни податока, го пронаоѓате наеднаш спасоносното прашање и го сместувате во широко разбрануваната насмевка во која сте спремни да ги потопите сите грди помисли што ви се појавуваат со неочекуваната средба со познајницата.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Подготвувам прилог за мојата емисија во врска со годишницата продолжувате со објаснувањето што никој не го бара од вас.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Побарајте ги вашите имиња во списоците во кои сте заведени.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Тоа е предимството на сите одредби кои доаѓаат од другата страна, при што е небитно дали се нечитливи и недостижни, битно е да се прифатни чудесниот облик на било кое случување, било кој објект, било кое ненаместено суштество, бидејќи на секој начин никогаш нема да знаете кој сте вие.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
И гледајте, но не низ диоптријата на еден илузивен ум, погледнете подлабоко, поминете низ темниот тунел и во првиот зрак светлина пронајдете ја својата духовност, а фацијалниот израз е безначаен, минорен, обезбоен.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
- „Често можете да се фатите самите себе како стоите пред огледало и се прашувате: кои сте вие од другата страна на огледалото?“
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
И ако за момент заборавите кои сте, кога ќе ги затворите очите сетете се на оние чисти кадри и инсерти кои со брзина на светлината ви се отсликуваат во умот, моментите кога ја чувствувавте среќата и радоста во вашето срце без обврски, оправдувања и должности.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Кој сте вие, горе, прашувам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Добар ден и добро дојдовте, Кои сте вие? - Јаска - нашинец, а човекот е Американец...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Чудовиштето крена две пипалки, ги спружи накај нив и ... – Кои сте вие?... – згрме глас.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Сите луди желби кои сте се плашеле да ги остварите можете да ги изведете пред мене, или на мене, или со мене или јас да ги изведам наместо вас:.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Не на пропаст, затоа што пропаста е дефинирана состојба и не на благосостојба, од која сте далеку, туку на пропаѓање.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Ве гледам, а не знам кои сте. Никого веќе не распознавам.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
АНГЕЛЕ: Кои сте вие? (Пауза. Тишина.) Мислам, се разбира, со задоволство.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)