Оставаше впечаток на циник кој размислува плитко, но кој не избрзува со своите решенија.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Тој и онака нив нема да ги прими на начинот на кој размислувам јас.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Мириса морето и Солун за првпат му се чини дека има пријатна арома, не онаа мешаница од мириси од чаршијата и пристанишна смрдеа што постојано му ги дразнеше нежните ноздри.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
„Зошто е потребно изживување, толку бесполезно трошење достоинство и енергија?“ - му поминува низ главата на Максимилијан Мертен, кој размислува правнички ефикасно, практично, онака како што е формиран во неговата нагорна кариера, која најнапред поради личното пријателство со Фирерот, го донесе од местото јавен обвинител на Берлин, по почетокот на војната, на позицијата на началник на одделот за економски прашања на војската, управник на окупираната зона на Солун и Егејот и така натаму, и така натаму, како што самозадоволно констатира секој ден погледнувајќи се во огледалото на излезот од својот луксузен стан.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Освен тоа, тој горд аскет е единствениот жив човек во градов кој размислува во систем, наполно свесен за своите претходници и наследници, и ја вложуваа сета своја интелектуална енергија да го образложи terminus medius меѓу метафизиката и животот.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
А небесното? Па кој размислува денес за царството небесно?
„Филтер Југославија“
од Константин Петровски
(2008)