кој (зам.) - оди (гл.)

Во христијанската догма, особено во учењата на Свети Августин и Тома Аквински, се избираат оние елементи на Аристотеловото учење кои одат во прилог на величење на бесмртноста на душата, а телото го сметаат за пасивно и инертно.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Обидот на Аристотел поинаку да му пријде на односот меѓу душата и телото и да го надмине остриот дуализам на Платон, со појавата на христијанството паѓа во заборав.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Им ја раздаваат на оние кои одат да присуствуваат на мојот закоп.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Како што можете да претпоставите, со семејството припаѓаше, фала му на Севишниот, на старата, сефардска, не на новава синагога на „Космајска” улица во која одат мондените и доселените Ашкенази.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Во тие маала во кои и јас сум израснала, се меша мирисот на времињата и на просторите, јадењата што мајките на нашите прабаби ги понеле од Иберија со аромите и рецептите донесени од Турција, од Стамбол и од Солун и од богатите мисирски пазаришта на бахари и на друго зајре што доаѓа од различни места на Блискиот Исток.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Лу ми раскажуваше како со недели тој и Џон јаделе само pop-corn, а пари набавувале главно од давање крв и позирајќи за таблоиди на кои им беа потребни фотографии за шокантните приказни.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Една од приказните кои оделе со Луовата слика била за некој манијак кој убил четиринаесет деца и го снимил нивното врескање, за да може после да дрка секоја вечер во шталата, а Џоновата слика се појавила заедно со една приказна за некој тип кој го убил својот љубовник затоа што сакал да се ожени за неговата сестра, а овој не сакал сестра му да се омажи за педер.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Разбрав дека во првите попладневни часови секогаш можат да се сретнат вакви жени кои одат на специјални гимнастички вежби, под контрола на светски познатиот гинеколог-хирург проф. д-р Леви, кој докажал дека по овој пат создава услови за безболно раѓање...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Вака, ќе појдеме заедно, ќе му кажиш ти оти се сардисани и белки ќе се теслимат кога ќе видат дека не можат да се спасат — заврши Трајко, — Ама кај ме тераш ти мене, Трајко? — му се врекна дедот Паленѕа на Трајка Ташков, кој одеше потера со Турците како варија — за пари.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Посебен впечаток кај нив оставило присуството на “девојки партизани“ кои одат насекаде со мажите и ги преземаат истите тешкотии како за време на Февруарскиот поход кога марширале “по снег без чизми, само со чорапи“.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Македонија може со ваков потез да реши огромен број од своите проблеми, како во сферата на индивидуалните слободи, космополитизацијата на масите, амортизирањето на пазарот од тешките дроги и криминалитетот, како и разните болести кои одат со нив (Сида, хепатитис, овердоуз, наркоманија) така и во сферите на економијата.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
ГО - Еден ден М. Горки го видел Гогољ како игра шах со Ван Гог. „Знам една слична кинеска игра, ГО“, рекол Горки. „Се однесуваш ко горила, Горки!“, рекол Ван Гог. Тогаш случајно поминал и Гоја. „Си почнал да се гоиш, Гоја? Да не играш многу голф?!“, рекол зајадливиот Гогољ. „Ништо не е тоа во однос на Де Гол кој оди ’ор гол по мостот Голден Гејт!“, рекол Гоја. „Која година е ова?!“, прашал уште еден случаен минувач, филмскиот режисер Годар. „Ти годи да поставуваш вакви прашања?!“, му рекол зајадливиот Гогољ на Годар. „Ова е ко некоја готска приказна...“, промрморел во себе навредениот Горки. 42 Margina #19-20 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Ја сврти светилката на страна и видов тенки жици поврзани за карики, кабли кои одеа до работ и исчезнуваа.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
На долниот крај капините немаа лисја и Цепенко го напрегна погледот за да може да ѕирне, низ голите стебла, кој оди по патот?... Но ништо не можеше да види.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Доживувањата кои одат од сублиминални до речиси кошмарни, Хаксли навистина сјајно ги опиша.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Алкохолот не е дозволен во возови, автобуси и минибуси кои одат на спортски настани и на места кои се посебно заштитени со законот; во Ковентри (Coventry), на пример, забрането е консумирањето на алкохол на отворени јавни места.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Во првата измена и дополнување од 2011 година,88 дополнително се обработуваат надлежностите на инспекторатот кои одат во насока на заштита на работничките права.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Ако се земе во предвид дека штрајкот е спонтана и автентична акција на работниците за заштита и унапредување на сопствените работнички права, тогаш може да заклучиме дека на овој начин темелно се навлегува во суштината на ова законски и уставно загарантирано право и на овој начин се одзема иницијативата од рацете на самите работници, преку обременување на штрајкот со норми кои одат во насока на давање на дополнителни надлежности на раководните органи, односно работодавачите по ова прашање.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Инаку, како беше можно да се објасни еквилибристиката на шеесетгодишниот алкохоличар Роналдо Гонзалес, кој одеше на една нога по жица, со жена на грбот, или трапезистичките точки на Ина и Светлана Коленина, вратоломните фигури на групата акробати од Латвија, или пак фигурите на жената од гума – Аманда Заморано, што можеше да пуши цигара со нозе, и тоа свиена во половината преку грбот, легната на стомак?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Филозофот се заврте кон Стефана Лествичник, кој одејќи по скалилата на властољубието и гордоста мислеше дека по скалилата на знаењето и Вистината се искачува, се поклони, се прекрсти, го поздрави со „Мир со тебе, оче Стефане“ и рече: „Утре ќе ви ја откријам, пред логотетот, тајната на значењето на секој глас одделно.“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тој напред, со свеќа во раката, со оган- виделина по која одев јас, помалку што гледав.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Сите кои одат во гората, или во општината во Тополчани, на одење и на враќање,на него седнуваат.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Срцето на Милан силно зачука и тој застана на патеката по која одеше.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Некаде до 1975 година, наеднаш заличи дека сите во машкиот геј-свет (или, можеби, само во геј-барските ловишта во кои одев во Сан Франциско) испозавршиле краток курс по машкуданство („како да бидат буч“).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Како резултат на сите тие напори на лезбејските и на геј-активистите, на таквите писатели, уметници и припадници на академскиот свет, единствени веродостојни разлики (кои одат понатаму од сексуалните разлики) што денес може да им се припишат на геј-луѓето, барем од некој што сака да изгледа просветлено и политички сместен во главниот тек, се чисто општествените разлики.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Вербата, која оди рака под рака со разумот, го напушти.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Со нем поглед и со симнати црни шамии се збогуваат со оние кои одат на бој, а потоа толпата, забрадена со црни шамии, се разбранува и полека кинисува удолу.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Сѐ повеќе и повеќе заличувала на фреска која оди, исчадена и потемнета од времето, од годините.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Овој од вчера е наш нов пациент, - им објаснуваше примариусот доктор на стажантите, кои одеа по него. Дијагнозата ја даде на латински и Томо не ја разбра.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
А целта е таа која е променлива, не суштински, туку патот по кој одиме за да ја достигнеме има варијации кои не секогаш сме ги планирале.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Мајка, која одеше пред Камилски кон чардакот, не можеше да разбере што точно се случува.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ема им кажа дека бендот го имаат составено другари кои одат во ист клас во градската гимназија.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Беше близу дваесет часот и продавниците за алкохол во кои одеа проловите ( ги нарекуваа „ пабови“ ) беа преполни со муштерии.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Не беше повеќе во тесниот бел коридор на Министерството на љубовта, се наоѓаше во еден огромен, осветлен од сонцето пасаж, еден километар широк низ кој одеше, како што му се чинеше, во делириум предизвикан од дрога.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Кога наутро ќе се симнев да си го земам мојот велосипед, со кој одев на работа, имав што да видам, многу отпушоци од цигари.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Понатаму, мала, но сепак не безначајна промена која оди во прилог на работодавците, а која вреди да се спомне е измената на рокот во кој работодавецот е должен да го одјави работникот на кој му престанал работниот однос.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Ни пет ни шест, Јован ја нарами кремењарката со која одеше зиме по зајци и — испадна комита!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Се исправи, ги крена свеќите и забележа човечка прилика, иста онаа што порано ги следеше; во рацете имаше секира и стрчна да го удри; полковникот исплашен, му ги фрли свеќите во лицето, инстинктивно се фати за појасот, но пиштолот го немаше со себе; свеќите го збунија напаѓачот, и тој ја фрли секирата кон полковникот, но тој се поднаведна и таа профучи над него удирајќи во ѕидот. напаѓачот почна да бега, а полковникот стрча по него кон врата; во дворот се покажа калуѓер кој одеше да ја затвори црквата.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Тој многу пати велеше: кој оди од кол на кол, колот...... ќе му се пикне.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Животот во паника ќе кидне прудолу да провери дали сѐ уште е тоа што мисли дека е: заден миг на свесност кога сѐ се претвора во блиц сеќавање во јазик разбиен од из-без-ум-е-ност во сублимиран естезис оти нема време да се прераскажува на долго и на широко само извесна веројатност да се искаже без надеж дека ќе биде видено од некого  само извесна пасија по кажувањето  - низ реч, низ слика, низ музика, низ тело, низ плот...  само извесно насетување на вистината според логика која оди прекутрупа во погорниот, во вртложниот круг на небото кога тоа ќе се отвори во екс-та-за! 
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
КЕВА: (Предвреме остарена и свената од тешки напори се да му угоди на својот маж со маченичка ревност која оди, до ропска покорност, сметајќи дека тоа е нејзина должност и нејзина судба. Облечена е сета во сив тон.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
И ако се обидеме да избегаме, патот по кој одиме ќе не води до никаде, до голема, длабока, мрачна, ладна бездна, пад во понор.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Токму тука медиумите играат клучна улога, не само за влошување, туку и за подобрување на квалитетот на дискурсот.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Фокусиран врз рационална критичка аргументација и користење на разумот, во Хабермасовиот модел квалитетот на јавната сфера и нејзиниот придонес за демократијата зависи од два фактори: квалитетот на дискурсот (рационално расудување и аргументација), како и количеството на учество на граѓаните (ниво на вклученост во јавните работи). 108 Всушност, токму постепеното проширување на јавната сфера за да се обезбеди поголема инклузивност за Хабермас е еден од факторите кои одат на штета на квалитетот на дискурсот.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Мене сето тоа ми го раскажуваа постарите планинари со кои одев како дете.“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Преведувањето е опасна мисија, но за среќа не се малку личностите кои одат во пресрет на овие опасности.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Веќе неколку дена, радиото и телевизијата не имформираат дека тешки инциденти се случуваат на границата на Македонија и на Косово.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Неговиот портрет претставен од Антоан Перо беше крајно необичен и впечатлив, пред с затоа што ние ретко можеме да сретнеме, кај еден ист човек, толку исклучителни морални способности кои одат заедно со една извонредна морална и физичка храброст.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Дали, како во случајот на Босна, на Хрватска, на Србија, ќе имаме секојдневно одгласи за разурнувања, пожари, масакри?
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Портретот што го направи за него Антоан Перо беше толку очевиден што би немало потреба да се раскажува, за човек со толку исклучителни интелектуални способности кои одат заедно со сосем исклучителната морална и физичка храброст.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Кога видов дека пак бараат по куќите оружје, знаев дека ќе ја најдат муницијата и бргу ја ставив во плетената табла од прачки со која одев на гробишта, а озгора некое парче леб, и ја ставив на глава, божем ќе одам на гробишта.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)