кој (зам.) - нема (гл.)

Ваквата супституција на фонетските значења е мотивирана со тенденцијата за зачувување на парадигматиката на системот-прототип во новиот систем, и тоа, за да се дојде до изоморфна репродукција на бројната вредност, изразена низ букви.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Имињата на знаците од коптското писмо во суштина се соодветни со имињата на знаците на грчкото писмо, додека во конкретно коптскиот дел од системот на писмо, имињата на знаците се засновани врз соодветните имиња, преземени од демотиката.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
На тој начин, коптската алфабетска низа се сос­ 92 okno.mk тои од два дела: од основниот дел, соодветен со грчкиот алфабет и од дополнителниот коптски дел, приложен кон грчкиот редослед, а во кој се изразуваат оние фонетски вредности на коптскиот јазик, кои немаат свои еквиваленти во грчкиот.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Со иста цел, во некои случаи, во новосоздадениот систем на писмо се сочувуваат знаци кои немаат никакви вредности освен бројните.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Повторно нурна во својата осаменост, во која немаше ништо освен апстрактната потреба за цицање крв.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Постепено, стравот за неговиот гробен живот - единственото нему достапно полуживо чувство, иако сепак помешано со непостоењето - го напушти.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Судот, со парична казна од 2.500 до 5.000 ЕУР во денарска противвредност, ќе го казни вештакот, трговецот- поединец вештак, вештакот вработен кај друштвото за вештачење или вештакот вработен во орган на државната управа – кој нема да дојде на рочиште иако е уредно повикан, а изостанокот нема да го оправда; или ако до судот, во определениот рок, не го достави стручниот наод и мислење.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Сево ова го прави неверојатно тешко пловењето во ова длабоко „море од закони“, дури и од страна на дипломираните правници, кои стручно се бават со оваа проблематика, а пак за неупатените и правно неуки работници, кои немаат макар и елементарно син- дикално образование или активизам – снаоѓањето, навистина, е „невозможна мисија“ во буквална смисла на зборот.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Вештакот е должен да се јави на поканата на судот и да го изнесе својот стручен наод и мислење (чл. 237, ст.1 од ЗПП).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Како што правилно заклучува и самиот: „Колективниот договор може да прошири работничко право пропишано со закон, но не и истото да го скрати“!
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Имено, тој веќе имаше добиено испратнина од осум плати, во висина од 245.472 МКД (4.025 ЕУР), но беше оштетен за над две и пол илјади евра кои му следуваа, но не му беа пресметани и исплатени.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Работникот не може да стапи на работа пред да се склучи договор за вработување и пред работодавачот да го пријави во задолжително социјално осигурување! (чл. 13, ст.1-3 и ст.7 од ЗРО).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Заверена фотокопија од пријавата му се врачува на работникот, во рок од три дена од денот на стапувањето на работа...
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Прекувремената работа може да трае најмногу 285 осум часа во текот на една недела и најмногу 190 часа годишно – освен за работите кои, поради специфичниот процес на работа, не можат да се прекинат или за кои нема услови и можности да се организира работата во смени.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Тие, едноставно и ладнокрвно, не се земени предвид (David Daube) – па оттука, сосем точен е впечатокот дека правните акти кои се донесуваат во оваа област, се сконцентрирани првенствено на оние кои имаат [имотните/ богатите/работодавачите], односно оние кои го заземаат централното место во ‘високото општество’ и кои благонадежно ги финансираат предизборните кампањи на речиси сите поголеми политички партии кои подоцна, кога ќе дојдат на власт, во знак на благодарност и по принципот „Do ut des – ти дадов за да ми дадеш“ ги спроведуваат нивните антиработнички агенди. Оние кои немаат [неимотните/сиромашните/работниците], како да се невидливи за системот – тие, заедно сосе нивните проблеми, просто- напросто, се игнорирани!?
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Но сега, Апелациониот суд, преку советот (во состав В. Јанкуловска – претседател, А. Филипов и П. Лескова – членови), во април 2007, носи Решение со коешто жалбата на тужениот работодавач се уважува како основана, побиваната пресуда се укинува, а предметот се врати на повторно судење – поради утврдено користење на вештачење од предмет кој немал директна врска во спорот (заб. во текот на парницата пред првостепениот суд, во доказната постапка, беше превземено вештачење од друг сличен предмет од Основниот суд Охрид – П.бр.1697/05 од јуни 2006).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Кој има пари ќе си отвори приватна ординација, кој нема, како мене, ќе дреме таму за ич пари. Само за превоз до работа, сендвич, цигари и толку.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Тешко се одделуваа од живината, па и од крупниот добиток, кој обично мораше да остане во задругите, за на крајот да останат со козите, од кои немаше закон или сила што можеше да ги оддели.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Тој добро ја познаваше оваа идеја од западните извори, но не можеше да ја поврзе со гладот, хроничната сиромаштија на овие луѓе, кои немале фабрики, пруги, задруги, но кои никогаш не биле гладни, гладни како во овие времиња.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Длабоко во себе тој можеше да се согласи со новата власт: за што ги растура куќите, имотите, семејствата, па одново ги обединува во нови не­природни врски, заедници, а преостанатите планинци, кои нема од што да ги раздели освен од козите, ги тера да слезат во градовите и прекуноќ да станат нова класа.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
И таа несреќа што може да ми се случи дома иако до вечер има уште многу време, како што ми навестува меката белина што произлегува од синевината спрострена преку сиот овој бескрајно рамен простор во кој нема стемнување.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Повремено ѝ даваше по една и на мајка си, која немаше сили да ја исплука семката од устата.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Како да сум паднал во празен простор, во кој нема ни време, ни настани што го обележуваат тоа време.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Татјана беше речиси фрлена во една болничка соба во која немаше светло.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
-Војни беа тогаш, велеше Еца во Будимпешта.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Какви ли ќе беа моите тројца вујковци кои немав ксмет да ги запознаам.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Го препознав нејзиното пригушено плачење и така ја пронајдов во мрачната соба.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Веќе се навикнав на својот бесмртен живот во кој нема спокој и мир.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Можеби тоа е моментен впечаток на обичен минувач, кој нема време подетално да завлезе во тајните на овој град.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Кога излегов одовде, често мислата ми навраќаше на оваа аранжираност која, сметав, можеше да биде само плод на еден илузионизам, која нема никаква врска со стварноста, или пак беше белег на една младост која можеше да си допушти секакви лудории, па и ваква внатрешна аранжираност во диско-клубот, зашто младите само играа и одвреме навреме се честеа со мали чашки баварско пиво и тоа беше сè.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Тоа најдобро може да се почувствува по хотелите во кои нема никогаш слободни легла.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Но, за да се дојде до пристапите на станицата, не само што многу се пешачи и се крстосуваат безбројни галерии, туку се случува да помислиш дека си се загубил во овој испреплетен лавиринт од галерии и ходници, кои се без крај и кои немаат почеток, односно ниту влез ниту излез.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Во колата настапи вистинска радост штом се виде знакот дека се ближиме кон автопатот, кој нема да нѐ напушта сѐ до Прага.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Демагогијата и малограѓанскиот ситен интерес сѐ уште доминираат со јавната сцена на идеи и новата некорумпирана генерација интелектуалци и политичари богами ќе треба да вложи значајни напори да се пресмета со тој парохијален и всушност примитивен дух кој нема изградено никакво посуптилно чувство за иднина, за заедница и за делба на интересите. Маргина 35 7
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Мислител кој нема разбирање за баналниот антагонизам меѓу “лудиот” и “разумниот” (Крлежа), бидејќи за него токму разумот е оној којшто е доволно луд расцепот да го држи отворен, “да гледа во лицето на негативното и останува на него”, и бидејќи за Хегел вистинскиот живот на духот е можен само во една “апсолутна расцепеност” (Zerrissenheit).
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
_____ 1 Universum Film AG, или UFA – филмска компанија основана за пропагандните потреби на германската армија како во Првата, така и пред и во Втората светска војна и покрај тоа што во меѓувоениот период, кога била приватизирана, под нејзиниот знак се создадени голем број антологиски уметнички филмови.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Смрт со заборав, било во масовните гробници, било во медиумската мелница на нови и нови омасовени насилија, за кои нема, ниту кога и да било ќе има музеи.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Да зборуваме право, за долги не бев ни дораснат: останав малечок не по годините, кусо петле, и тоа претставуваше за мене извор на тешки душевни страдања, за кои нема овде да расправам, дека не ми е ни сега мило да си ги спомнувам.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Тепачките во салуните, или она што во вестерните го работат кога ќе го нокаутираат главниот јунак или кога еден тип ќе собори друг на масата која под нив се крши - тие во салуните секогаш кршат барем една маса - секогаш се снимаат оддалеку.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Оваа постапка постигна врв во Јаже (1948), во кој нема резови; може да се каже дека целиот филм, поради постојаното движење на камерата, е еден единствен долг кадар (Составен е, всушност, од осум кадри по десет минути - еден кадар за секој колут).
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
- татковино тука сум како да извика блаже конески а еве ја со мене и добронадежта сосе тешкото прашање како може да раздаваат душегрижност оние кои немаат души и кои градат куќи без оџаци и олуци?
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
И предци и потомци На Јордан Плевнеш Ноќва, вкопан во плочата на Сахара, во нејзините црвени африкати, осознавам дека има земји претерано неми, во кои нема што да се откопа - ни коска, ни писмо, ни прстен, осознавам, значи, дека има претерано неми земји кои сами себеси си се кучиња - чувари.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Затоа, да ѝ запееме на семенката, да им запееме на оние кои само копаа и прекопуваа и кои сѐ подлабоко ја сокриваа и заштитуваа иднината.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
„Јас и ти“ и „Две тишини“ се едни од „најчистите“ песни на Анте Поповски во кои нема ни ронка прав од заумност, зборовен заговор, двосмисленост...
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
„Боже, белки ќе го свртиш надесно, да се прибере, да си и изгледаме дечињата како сете еснафки" си помисли таа и си зашетка дома да си види ред домашни работи, за кои немаше никако време, та дури ни кркмите немаше време да си ги потсече; беа ѝ паднале до очи.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Понастрана од другите крај кладите од огревно дрво се собираат и оние кои немаат со што да си ги стоплат домовите и кои немаат со што да приготват празнична трпеза.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Природно е да се запрашаш до кога ќе се зголемува водството и кога ќе се прими првиот гол во овој натпревар во кој нема нерешено.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Исто така мисиите “не смееле да го знаат движењето, распоредот и оперативните планови на нашите единици“.286 На 5 октомври ГШ на НОВ и ПО на Македонија ги известува штабовите на своите единици “сите сојузнички групи и поединици кои немаат дозвола за влегување во земјата да се задржат кај вашиот штаб и веднаш да не известите како се викаат, од каде се пристигнале и со каква задача“.287 Видое Смилевски применувајќи ја оваа директива им забранил на членовите на мисијата Conserve да имаат контакт со “селаните и бара дозвола за наше влегување во земјата. Таква јас немам“.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
За тоа говори и постоењето на сè поголемиот број скопски шмизли кои немаат ни 3 и пол грама акал, но затоа имаат мошне јасна цел во животот, а тоа е богат спонзор кој ќе им ги пружи сите благодети у животот.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Познато е дека Македонија со своите млади високообразовани, но и невработени кадри кои немаат средства за егзистенција можат да направат економско чудо доколку го понудат своето скапоцено семе.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Размисли - можеби во писмото имало пресилен збор за кој немало место во нејзиното чисто и невино срце.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Самата од бедна фамилија, порастена во мало шумадиско место, знаеше за сите тешкотии и понижувања на женските, деца кои немаа можност да добијат стручно образование: да се оспособат за шивачки, плетачки, везилки...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Бојан често знаеше така, возбуден од некоја ненадејна, необична случка, да заплива со мислите во некој друг свет кој немаше граници ни во минатото, ни во иднината, свет што не се потпираше врз ништо цврсто, врз ништо познато.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Беше пријатно да се седи крај огнот, беше пријатно и да се задреме, но тоа му е дозволено само на човек кој нема работа.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Не ни помислувал дека ќерка му со нејзиното момче ќе се засолнат од студот во гаражата, дека ќе се воврат во колата и дека ќе ја остават да работи на мал гас; и дека така затворени, во кола и гаража, ќе се стоплат и ќе се милуваат, додека не ги фатил сонот, оној од кој нема будење.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Дишан темелно ги разработил реди-маде, и самото негово творење за него претставуваше еден вид рандеву: ...планирањето на моментот што доаѓа (тој и тој ден, датум, момент) за да се внесе нов реди-маде. 1916 година, тој напишал серија од четири разгледници, во кои ја следеше веќе постојаната синтакса, но, сепак ги измени зборовите, така што резултат на сето тоа беа реченици кои немаа никакво значење.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Со себе носам бури и насмевки Последен воз до светлиот yид спротивности кои немаат значење се случува да ја промашиш станицата тоа е дел од неоформеноста Верувам во лажни вистини сладок е крајот кога го нема и дозволувам да бидам шут добро е да имаш сопствена бездна Би создавал нашминкани прасиња а немоќта да ја криеш во џебот но тие се раѓаат такви секогаш е денот посветол од сонцето имаат стаклени очи, памучни уши држи во прегратка две птици и дрвени нозе. едната го носи гласот на стихот Сум градел и поинакви долини другата е само обична птица преплавени со отсечени јазици Два дена го сонувам патот пробиени ушни тапанчиња дел од него е покриен со сомот распукани черепи и истурени мозоци дел се губи во празнината Сето тоа го најдов наоколу своеглаво го напуштам празниот стол Во мојот, Во твојот, Во било чиј град на него останува мојата трага среде парковите без трева и земја мирис на изгубеност во етерот чуден е овој глас. среде згради и улици од бетон и асфалт. okno.mk | Margina #8-9 [1994]
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Луѓето веруваат во нешта што не постоеле и кои немаат врска со реалноста.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Да бидеш тажен на светол летен ден, во градина што изобилува со живот, е потажно отколку да бидеш тажен во ноемвриски ден кој нема ни овошје ни цвеќиња со ниско спуштено небо и со врани што гракаат на безлисните врвови на дрвјата.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Наместо тоа, со глас во кој немаше ниту трага од лутина или огорченост, туку само еден вид разоружена искреност, рече, „Претпоставувам дека ти е добро.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Корегиран е и чл.13 при што за истиот е предвидено дека работодавачот при изборот на опремата за работа е должен да ги консултира работниците, претседателот на синдикалната организација, односно синдикалниот претставник на репрезентативен синдикат или претставникот на вработените таму каде што нема синдикат и претставникот на вработените за безбедност и здравје при работа. (чл. 11 од ЗИДЗБЗР/окт.13) Дојде до проширување на прекршочни основи (од 10 на 11) за работодавачите правни лица, па така се предвиде глоба од 5.000 до 8.000 евра доколку не постапат по решението на инспекторот за труд и во определен рок не ги отстрани утврдените неправилности и недостатоци. (чл. 30 од ЗИДЗБЗР/окт.11) Освен работодавачот - правно лице, со дополнителната интервенција кај прекршочните одредби за прв пат се нормираше и глоба за работодавачот – физичко лице и тоа во висина од 700 евра во денарска противвредност за прекршоците од I категорија, (чл. 4 од ЗИДЗБЗР/фев.13), глоба од 1.500 евра во денарска противвредност за прекршоци од II категотија (чл. 5 од ЗИДЗБЗР/фев.13) и глоба во висина од 4.000 до 5.000 евра за прекршоците од III категорија. (чл. 6 од ЗИДЗБЗР/ фев.13) Од останатите промени значајно е да се спомене и промената која ја претрпеа основните одредби, со што се дополнија органите за кои нема да важи(!) овој закон, па така одредбите од ЗБЗР, освен за вооружените сили, полицијата, во некои посебни активности на силите за заштита и спасување, нема да се применуваат и за работниците во Царинската управа. (чл. 1 од ЗДЗБЗР/окт.13) 98 ЗАКОН ЗА ИНСПЕКЦИЈАТА НА ТРУДОТ Законот за инспекцијата на трудот е донесен во 1997 година87 и со него се уредуваат организацијата и работата на Државниот инспекторат за труд, државен орган кој врши инспекциски надзор над примената на законите и другите прописи за работни односи, вработувањето и заштитата при работа и на колективните договори, договорите за работа и другите акти, со кои се уредуваат и остваруваат правата, обврските и одговорностите на работниците и работодавците во областа на работните односи, вработувањето, како и заштитата при работа. (чл. 1 од ЗИТ).
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Ваквиот пропуст би можел да се реши со воведување на казна (глоба) за работодавачот кој нема да се јави на закажаната едукација; в) најголем дел и најсуштински измени претрпе сферата на забрана за вршење на работи на работодавачот.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Заради заштита од злоупотреби законскиот текст дефинира одредени однесувања и активности кои нема да се сметаат за вознемирување на работното место, а тоа се: (1) поединечните акти донесени од страна на работодавачот со кои се одлучува за права, обврски и одговорности од работен однос, против кои вработениот има право на заштита во постапка утврдена со закон; (2) лишување и оневозможување на остварување и користење на права утврдени со закон, колективен договор и договорот за вработување, чија заштита се остварува во постапка кај работодавачот и пред надлежен суд; (3) секое неоправдано правење на разлика при нееднакво постапување спрема вработениот по кој било основ на дискриминација, кое е забрането и во врска со кое се обезбедува заштита, согласно со закон и (4) повремени разлики во мислењата во врска со прашања и проблеми поврзани со вршењето на работите и работните задачи, освен ако истите немаат за цел да го повредат или намерно навредат вработениот (чл. 8). 77
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Решението за престанок на работниот однос го донесува директорот на јавното претпријатие, против кое работникот има право на жалба до управниот одбор во рок од 8 дена од приемот на истото (чл. 37ч). 110 ЗАКОН ЗА СТЕЧАЈ Законот за стечај (ЗС) е донесен во 2006 година,108 со што престана да важи дотогашниот Закон за стечај од 1997 година.109 За периодот на нашата анализа (2010 – 2014), новиот Закон за стечај има претрпено вкупно 4 изменувања и дополнувања.110 Со рогацијата од април 2011 година дојде до намалување на износите на глобите предвидени за должникот – правно лице и одговорното лице на должникот – правно лице, (чл. 6 од ЗИДЗС/апр.11) трговецот – поединец и одговорното лице на трговецот – поединец, (чл. 7 од ЗИДЗС/апр.11) а беше воведена нова казнена одредба за стечајниот управник кој нема да внесува или неажурно ќе ги внесува и доставува потребните податоци. (чл. 8 од ЗИДЗС/апр.11) Со измената на Законот за стечај од 31.05.2013 година е предвидено дека одлуките за објавување на повик за одржување на собрание на доверители, како и известувањето за вршење увид за во план за конечна распределба на средствата и известувањето за вршење увид во табела за утврдени или оспорени побарувања се објавува на веб страницата на Централниот регистар на РМ и во еден од трите најтиражни дневни весници кои се дистрибуираат на целата територија на Република Македонија. (чл. 3 од ЗИДЗС/мај.13) До дополнителни измени дојде и кај побарувањата од повисок исплатен ред кои дополнително беа дополнети и со придонесите за здравствено осигурување и осигурување во случај на невработеност. (чл. 66 од ЗИДЗС/мај.13) Третото и четвртото изменување и дополнување од ноември 2013 и февруари 2014 година не донесоа некои позначајни промени кои се поврзани со остварување на правата од работен однос. 108 Закон за стечај, Сл. весник на РМ, 34/06.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Што се однесува до припадниците на судската полиција, тие, со измената и дополнувањето на ЗСС (2008) од 2010 година, покрај останатите ограничувања на начинот на одвивање на штрајкот кои беа пропишани за нив во 2008 година (чл. 86, ЗСС/08), добија уште една дополнителна обврска: да го остваруваат своето право на штрајк на начин на кој нема се нарушува редовното извршување на работата (чл. 35 и 37, ЗИДЗСС/10).
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Глобата од 200 до 500 ЕУР за работниците кои нема да пријават промена на податоците запишани во евиденцијата за вработените работници, односно невработените лица, по пат на изјава ќе дадат неточни податоци или заминат на работа во странство, а по враќањето во пропишаниот рок нема да се пријават во АВРМ, беше намалена на износ од 300 до 330 ЕУР (чл. 4 од ЗИЗЕОТ/11).
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Тој не беше човек кој немаше навикнато на осама, но сепак - тој тоа сега го открива - едно вакво живо суштество, суштество какво што се покажуваше неговиот, сега неговиот, грифон, Грифи, таа негова осама сепак не само што нема да ја нарушува, туку и не ја ни осиромашува...
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Ми беше јасно дека Луција не ме избрала мене за оној кој прв ќе има можност да го види раѓањето токму на тоа движење; јас знаев дека тоа движење на Луција не е и мое, и сакав ние да имаме само наше движење, и не сакав да учествувам во тоа, како што е природно љубовникот на една жена да не сака да ги носи пиџамите на нејзиниот претходен љубовник; ме излудуваше мислата дека таа дури сега ме допушта во себе, откако стекнала извесна предност во искуството со мене, откако го научила тоа движење и сега ете, ми го покажува, како што се покажува нов автомобил на некој кој нема никаков.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Понешто од „женственото во мажот“, сигурно, можеби опасно тлее во машкото срце, но барем нема свежо цвеќе во Мелвиловиот приказ на британската морнарица.249 Мелвил прикажува жесток семашки свет, во кој нема ни најбледичок знак на настран сензибилитет, но кој истовремено е крајно опиен од машка убавина – со таа негова „красота и моќ, секогаш привлечни во мажествениот спој“ (292) – и е сеприсутно проткајан со истополова желба.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Исто како што геј-женственоста честопати се состои од културни практики (обожавање диви или реставрација на архитектурата) кои се општествено обележани како женствени, но кои немаат врска со женственоста што ја отелотворуваат самите жени, така и уживањето на машката геј-култура во гротескните верзии на женственоста не подразбира презир и непријателство кон вистинските жени.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Зашто во геј-женственоста, иако таа нужно упатува на жени, не се работи нужно за жените, како што и видовме.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Кој нема да сочувствува со нејзината болка, со нејзината вџашена неверба во свирепоста и неблагодарноста на ќерка ѝ?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
На крајот на краиштата, Џуди Гарланд баш и не ѝ беше некоја икона на мојата генерација.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Обично е потребен одреден волев напор за да се усогласи изразот на некое чувство со природата на самото чувство – како што покажува мелодрамата на секојдневниот семеен живот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Дознав за неа дури кога морав да загреам столче за да можам првпат да го предавам предметот „Како да се биде геј“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Поконкретно, таа сведочи за неминовниот расчекор помеѓу она што се чувствува и она што во кој било конкретен контекст може да се искаже.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А некој таков напор може да им биде крајно нужен на геј-мажите, кои немаат на располагање готови општествени форми за да си ги искажат чувствата и на кои, затоа, секое искажување емоција мора да им се раководи според некоја постојна, хетеронормативна општествена норма или некој таков жанр, на кој нивното искажување може да му биде само имитација или пародија.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но, им нуди и збеснатата мајка.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Еве, ако, од една страна, меѓу присутните нема некој убав, собирот го губи целиот еротски интерес.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Не е никакво чудо што геј-мажите ги бие глас дека се склони кон мелодраматичност во своите стилови на емоционално изразување.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но, стратегиското, иронично презапоседнување на некаква девалоризирана женственост ниту подразбира ниту предизвикува натамошна навреда на жените.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И кој нема да ѝ се восхитува на моќта на нејзината морална индигнација, на праведноста со која ја отфрла ќерка си што ја презрела и што ја отфрлила нејзината искрена и изнапатена љубов?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Голем број машки геј-културни практики во кои има женски геј-ликови, всушност, воопшто немаат никаква врска со жените.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Се сведува на чајанка, средба на „сестринството“,229 на чисто блиска собиранка на истомисленици, кои нема што да си докажуваат едни на други и кои нема кому да му се прават буч.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во таа сцена, слаткиот геј-дваесет и нештогодишен дечко, клубољубецот со патриотски чувства, со романтични копнежи и со републикански ставови му се фали со својата нормалност на еден триесет и нештогодишен панкер кој има сида, за најпосле, носталгично, вака да си го моли постариот познајник: „Покажи ми го Вилиџ“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Неговата нервоза, хистерија, импулсивност, неговата љубов кон гламурот и „морбидната љубов кон згодни работи, кон придушена светлина и кон свежо цвеќе“ (122) се сѐ особини што се општествено кодирани како немашки и што му го заведуваат геј-сензибилитетот под знаците за невротичност и, особено, за женственост. ‌Херман Мелвил, пак, ги протерува сите траги на женственоста од човечкиот крајолик во „Били Бад“ (1891).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Уште од 1970-тите, како што веќе видовме, геј-мажите си прават генерациски споредби во своја полза помеѓу убаво приспособените геј-тинејџери или луѓето по дваесет и некоја година, кои немаат потреба од геј-култура, и оние, постарине кралици што ѝ се фанатично приврзани.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тие беа повторно родени во животот во кој нема недоразбирања, во кој нема страст за откривање на неосознаените убавини.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Под еден од покривите, скриена од жештината на денот, Ирена се задушуваше во безброј прашања на кои немаше одговори.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Мачнината на божемнот грев, за кој немаше вина, а ни самиот не беше сигурен дали е грев или не, го убеди во можноста на успехот во долго подгтвуваниот чекор кон внатрешноста.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Мачно ни беше патувањето по патиштата на плачот, на солзите и страдањето, по патиштата од кои немаше враќање, по патиштата на битисувањето и изгубената надеж...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И ни праќаа писма во кои ни пишуваа дека ги растурија низ цела Бугарија и дека тој кој нема да потпише изјава дека не е Бугарин, тешко дека ќе добие стан и работа што прилега на неговата професија и образование.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Остана носачот, кој немајќи работа, по цели денови дремеше под врбата.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И од тој ден веќе не бевме деца на мама и тато... бевме деца на грчките партизани, деца на генерал Маркос, бевме група на Евгенија, на Марија, на Лина, на Тина и не се велеше децата, туку таа и таа група да дојди, да оди, да се построи на ред за појадок, за ручек, за вечера... бевме група во која немаше име на дете, туку бројче изрежано на метална плочка со ликот на Маркос и на синџирче ја носевме обесена на врат30... а потоа, далеку на север, бевме детски дом број 1, број 2, број 3... и потоа одделеније, па клас... и ретки беа писмата што стигнуваа од дома... ...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Мајка седна до мене. Ја зеде свеќата од свеќникот што стоеше на средината од масата, и почна да ја префрлува меѓу прстите, како некој кој нема што да каже, или има толку многу за кажување што не знае од каде да почне.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Го оставив светнатиот нож, позедов друг од кутијата, па минував по неговото сечило со крпчето.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Понекогаш, двата пола на лудилото се пројавуваат кај иста личност: “Некои пациенти, откако се меланхолични, имаат напад на манија,” додека пак некој кој бил еуфоричен заради манијата, го обзема меланхолија, “станува, на крајот од нападот, изнемоштен, тажен, молчалив; се жали дека се плаши за својата иднина, чувствува засраменост.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Гледав во неа, и таа гледаше во мене; молчевме.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кападокискиот истражувач на болестите ги посочува меланхолијата и манијата како два пола на лудилото: “Меланхоликот се осамува, се плаши да не биде прогонет или затворен, се измачува со суеверни идеи, го мрази животот,” тој “го проколнува животот и ја посакува смртта”; оние, пак, кои не се обземени од меланхолија, туку од манија, се во неконтролирана фурија, возбуда или веселост, и во овие состојби може да се чувствуваат инспирирани за големи дела за кои немаат подлога да ги направат, или пак можат без некоја вистинска причина да убијат некого.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
И сега гледав во оваа Амалија која немаше ништо заедничко со онаа Амалија, немоќта на оваа жена која умираше ме потсетуваше на мојата некогашна немоќ, а јас не сакав, или не можев, во себе да го разбудам ѕверството кое во себе некогаш го имаше таа и со кое ме тераше да тонам сѐ подлабоко и подлабоко, ѕверството со кое – ако го разбудев во себе - навистина ќе бев нејзина ќерка не само по крв, ѕверството кое требаше да ја натера да страда заради сопственото ѕверство, моето ѕверство кое требаше да ужива во нејзиното очајно каење.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Од занес подземени, од восхит замаени, тие не ги забележуваа свитканите грбови на селаните по гумната, по нивите, не ги забележуваа исушените очи и усти во кои немаше место за пцост, ни ќоше за клетва.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Почувствува дека започнал да живее во некој вакуум, од кој нема да може да излезе сѐ додека клопчето на таа колективна судбина не се отплетка.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Членовите на британскиот музички состав, „Кошин“, за да настапат на отворањето на музички фестивал во Бања Лука, побарале од организаторот за време ручекот да им се сервира топла супа во која нема да мрда, ама јасно ќе се гледала опашка од вол, а питата што требала да има централно место на трпезата, морала да биде свинска.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Ете, тоа е отсутноста од актерската игра за која мислам дека се случува само во нашиот театар и за која немам никакво оправдување.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Ех, да има некои кои на нашите тетарџии ќе им кажат дека претставите им се само дотерани моми кои немаат каде да одат.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Театарот наш, таков каков што си го имаме, ниту педа не е подалеку од методите со кои се служат во реализација на своите зацртани задачи оние кои немаат личност и умеење.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Работи кои немаат име Работи за кои паѓа криво што кога ти е убаво тоа трае кратко; што никогаш нема да има улица со твое име; што на човек со сила можеш да му земеш, но не и да му дадеш; што некој не знаел да земе од тебе; што "умре тоа време", а и ова богами не се чувствува баш добро; што колку и да се трудиш, некои луѓе и понатаму ќе мислат дека си лош човек; што како и да го вртиш светот е мрачно место; што не е онака како што ти велеле дека ќе биде. што веќе ништо нема да биде како што беше.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Зарем може да има сопствено мислење кај луѓето кои немаат доверба меѓу раководството?!
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
- “Сопствено” мислење!...
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Француските учители многу добро прават што своите воспитаници ги учат да играат карти, јас не би им советувал на родителите да примаат било каков учител, кој нема да ги знае игрите со карти што се во оптек.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Навистина, треба со право да се сомневаме дека пред измислувањето на картите, постоеле било какви собири.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Мускулите, со кои немаше што да работи, престануваат да му просребруваат, во нив гаснеше онаа маѓија на потребата од напнување, додека стоеше таков, со ноктите вкопани во дланките, со дланките прежилени од своите сопствени нокти и едвај здржувајќи се да не тресне нешто со тупаниците така, за да го здроби со еден замав, едвај задржувајќи се себеси да не истрча низ вратата и да земе да го гази оној снег, да го пробива тој изнаврнат снег, да го изоди сиот сѐ додека здивот не земе да му бие во него како тапан.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Просто го сеќаваше на своите рамена тоа тупо, но толку благо лице, од чијшто поглед ниеднаш не престануваше да се точи знајната длабока, потсмешлива добрина, која немаше заедничко ни со двете големи торби под очите, ни со длабоко и несиметрично врежаните старечки долини околу устата, ниту пак со неговата тврдо скована брада, чиниш од под која веднаш се слеваше јакиот јунечки врат.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сега срнчето го откри буден. Беше еден поглед кон неговата постела, во кој немаше ни трага од онаа провалија од синојка.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Но, сепак, присуството на овој маж ѝ влеваше сигурност за која немаше објаснување.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ваквиот предлог на Ѓорѓе предизвика позитивен ефект кај двете дами кои немаа ништо против галантноста на овој млад џентлмен.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ѓорѓе беше просто бомбардиран со нови нешта за кои немаше логичен одговор.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Веројатно млад џентлмен кој нема милост кон парите.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Во 10 000 предвидени проекти, дај и еден за кој нема потреба од буџет - само пепелници за по маси.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
„Посланијата“ на архимандритот Пелагиќ и „Косовките“ на Милоша Милоевиќа предизвикуваат одбивност не само кај простиот и невин народ (кој зборува дека Србинот е Бугарин а Бугаринот Србин и кој нема никаков поим од фантазиите на г.Милоевиќа) туку и кај оние премудри мажи кои ги познаваат и архимандритот Пелегиќа и Милоша Милоевиќа и г.Визанкова т.е живиот извор на Милоевиќевите премудрости.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Двајца мажи влегуваат во гробот, кој нема како денешниве рамно дно, туку на дното на гробот ископана е правоаголна дупка, нешто како гроб во гроб, и во неа го положуваат стрика Анѓела, откако пред тоа го подземаат од други двајца кои им го подаваат завиткан во веленце.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Се чу дека сите мажи кои немале работа во Србија, дошле за џандари кај нас.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И кој има пари ќе си купи, а кој нема - ќе гледа и ќе си собира плуканици, ќе подголтнува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Секогаш кога решаваше судоку, гледаше фудбал на телевизија или читаше весник, го мачеше мислата дека им се придружил на многуте кои немаат ништо против владеењето на режимот и дека ја направил вистинската работа, вистинскиот потег кој му донесе некаква иднина на неговиот син.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
И оние кои нема да одат на балот, секако на свој начин го чувствуваат како некој вид на национален празник.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Мнозинството на населението од сите возрасти и општествени слоеви го прифатија Стојан како власт, а рамнодушноста како начин на живот кој нема посериозна алтернатива.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Дури и стручњаците сакаа да разговараат со него, го сметаа за иницијатор, за интелигентен, за исклучително симпатичен, сѐ додека не ги отрезнеше шокот по неговата операција за олеснување на ќесето, зашто тој не пустошеше само кај роднините, туку своите подмолни замки ги поставуваше секаде каде што му се чинеше дека ќе има полза од тоа.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Зашто, кој нема пари, не излегува со дама.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
А секако би требало да ни се благодарни, зашто фамилија во која нема ниедна црна овца и не е вистинска фамилија.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Хорхе Луис Борхес РОЗАТА НА ПАРАЦЕЛЗУС
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Појавата на новите дроги кои немаат решен легален статус создаде вистински хаос во општествениот третман на проблемот со дрогите.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Дали бројните прилози околу легализацијата на тешки дроги што годинава се најдоа по многуте светски и домашни часописи, значат вовед во радикални промени во третирањето на човековите права и слободи, или нешто сосем друго?
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Доста ми е од шмокљовци кои немаат ни банка в џеб.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Станувам свесна дека ако набргу не најдам начин да ја сменам положбата, ќе пропаднам во бездната која нема крај. Нема дно, темно е.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
За некои ќе биде отров, за оној кој нема да ја признае.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Тие кои немаат идеи за тоа што се, зошто се овде и сега.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Во такви денови луѓето не акаат.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Влеговме во кулата пред која немаше стражар со кацига на глава и со копје пред себе.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Снегот изгледаше како мека волна под која нема ни камен ни земја.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Од некоја тајна врата на замрачената одаја истрча човечец во антерија од чоја.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Како што гледате, цртежот е потполно геометриски, или механички, бидејќи тоа беше период во кој потполно се изменив - од нафрлувањето на боја врз платно отидов на еден апсолутно одреден координантен цртеж, кој нема врска со итрината на ракотворбата.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Но тој не сакаше да го прекинува својот пријател, кој немаше пред кого да ја искажува својата радост понесен од своите книги.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко, кој немаше книги колку Камилски, но тие што ги имаше ги читаше, често се сомневаше во импровизираните искази на својот пријател, но за тоа немаше дефинитивни докази и не сакаше со тоа и да го загрозува пријателството.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски свечено објави дека конечно нивниот бој со османските заемки во кој немало ниту победници ниту поразени е завршен.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Посебно беше импресиониран од тврдењето на Вук дека денес нема на овој свет ниту еден јазик (ни стар ни нов) во кој нема туѓи зборови!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Конечниот заклучок ќе биде кажан на заедничката софра во градината во здравицата на крајот на ручекот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Зато треба да се склопува со разум и одговорност, а не со некакви младешки чувства и соништа кои немат врска со реалноста.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Речиси немаше балкански народ кој немаше своја јаничарска историја, која упорно ја бришеа победниците од својата свест, ја потиснуваа до дното на нивната потсвест, за да избие еден непознат свет со сета потискувана експлозија, која најмногу се одразуваше во демонот и делириумот на владеењето.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Зарем не се најсреќни народите кои немаат историја, а сиромашни оние кои имаат потреба од митови!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
А татко му еден ден му рече: кој нема татковина, нема ниту гроб, нема ниту гробници и ти забранувам да патуваш!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И веднаш те плени помислата за историјата во чудесната екстаза: зарем таа не постои да го вознемирува човека!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Само јас заминувам, а ти ќе пееш како единствена тишина.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во целиот преостанат дел од животот длабоко во мојата свест одекнуваше синтагмата - нема враќање од егзил, нема враќање од егзил, нема враќање од егзил!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
По којзнае кој пат ме обзеде размислата за луѓето и историјата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Како што Татко не ја доживеа мојата мисија како амбасадор на Југославија во Тунис и Палестина, ниту Мајка нема да ја доживее мојата мисија како амбасадор на Република Македонија во Франција, Шпанија, Португалија и при УНЕСКО во Париз.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Бев така предодреден да ги барам во животот моите сопатници во егзилот за кои немаше враќање...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Среќни се народите кои немаат историја, велеше големиот француски историчар Жил Мишле.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Минував низ некакво мачеништво, низ предавање на нова мисијата, со истиот наивен донкихотизам, кој немаше кој да го потсмири, ниту Мајка, ниту Татко.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Отсечен од врски со надворешниот свет и со минатото, жителот на Океанија е како човек во меѓуѕвезден простор, кој нема начин да знае каде е горе, каде е долу.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Беа тоа млади јасени, што некогаш биле исечени, па повторно потерале цела шума од фиданки, меѓу кои немаше ниту една подебела од глуждот над раката.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ние ќе те скршиме до степен од кој нема враќање.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во косата имаше бели прамени, но вистински застрашувачки детаљ беше нејзината малку подотворена уста во која немаше ништо освен пештерска темница.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тоа е војување со ограничени цели, меѓу борци кои не можат меѓусебно да се уништат, кои немаат материјална причина за борба и кои не ги дели никаква суштинска идеолошка разлика.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Да се живее од денес до утре, од недела до недела, вртејќи се во сегашноста која нема иднина, беше непобедлив инстинкт, исто како што белите дробови секогаш ќе го земат следниот здив, сѐ додека има воздух на располагање.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Парсонс му упати поглед во кој немаше ни интерес ни изненадување, само несреќа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Поголемиот дел од неа беше здодевна рутина, но вклучуваше исто така и толку тешки и замрсени задачи, што човек можеше да се загуби во нив како во длабочините на некој математички проблем - деликатни парчиња од фалсификат, во кои немаше од што друго да се раководи освен од познавањето на принципите на Ангсоцот и од сопствените претпоставки што е тоа што Партијата сака да го каже.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Спротивно на него, манастирскиот измеќар, кој не беше ни толку умен како Петрета, целата ноќ ја помина во фантазии во кои немаше пречки, а мислите му се надоврзуваа бујно една на друга и се мешаа, додека тој беше секогаш најумниот и најснаодливиот, та душата му се топеше во чисто блаженство.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ја спомнуваме оваа одредба во овој оддел, бидејќи со измените од декември 2008 година за работникот кој нема да постапи согласно оваа одредба се пропишува глоба од 200 евра, која, ако тој не ја плати во рок од осум дена, ќе биде должен да плати повисока глоба од 700 евра (чл. 12).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Покрај тоа, во законот подетално се специфицираа категориите на странци на кои може да им биде издадена лична работна дозвола со важност за период до една година, односно таа им се издава на: •  член на потесното семејството на државјани на Република Македонија кој поседува важечка дозвола за привремен престој, •  член на потесното семејството на странец кој поседува лична работна дозвола за неодреден временски период, •  странец кој по потекло е од Република Македонија или негов наследник до трето колено, кој нема македонско државјанство, •  странец кој престојува во Република Македонија врз основ на дозвола за привремен престој за семејно обединување, •  странец барател на правото на азил на кој барањето за признавање на правото на азил не му е решено во период од една година, по истекот на периодот од една година (дозволата за работа се издава на три месецa со можност за продолжување), •  странец со признат статус на бегалец, •  странец под хуманитарна заштита и •  странец под привремена заштита (чл. 12).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
•  со четвртиот ригиден член, без никаква резерва за евентуален дополнителен „преоден период“, се предвиде дека ќе престанат да важат оние одредби од колективните договори кои нема да се усогласат во законски предвидениот рок (чл. 48, ЗИДЗРО/окт.09). 53
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Понатаму, ЗВРС донесе промени и во однос на процедурата за добивање работна дозвола од страна на странци кои немаат регулиран 116 постојан или привремен престој во РМ, а сакаат да добијат работна дозвола за засновање на работен однос.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Би сакале уште да спомнеме дека не ја сметаме оваа студија за завршена целина која нема потреба од евентуални подобрувања.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Покрај тоа, воведена е можноста од из- земање од задолжителниот контролен преглед за оние корисници на пензија кои страдаат од оние заболувања кои се утврдени со Правил- никот за организацијата, составот и начинот на работа на Комисијата за оцена на работната способност (чл. 34), додека ригорозноста околу јавувањето на задолжителен контролен преглед е ублажена со воведу- вањето на можноста исплатата на пензијата да не биде запрена за оној корисник на пензија кој нема да се јави на задолжителен контролен преглед поради оправдани причини (болничко лекување во земјата или странство) (чл. 40).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Од ова се гледа неможноста или, пак, незнаењето на законодавецот да формулира номотехнички издржана законска одредба, која нема да се менува и по неколку пати за време од неколку години.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Оваа последна одредба доста зачудува, особено имајќи предвид дека од законскиот текст не може да се дознае поради кои причини е предвидено куќните помошници да бидат исклучок за кои нема да важат одредбите на овој закон.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Зголемени се и казните, од 10.000 до 15.000 денари на 1.500 до 2.000 евра (околу 92.000 до 123.000 денари) за оние кои нема да назначат координатор за еднакви можности во органите на локалната самоуправа (чл. 4 и 5, ЗИДЗЕМЖМ). Останатите измени и дополнувања се од техничка природа.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Со глоба во висина од 1.800 до 2.000 евра ќе биде казнето заштитното друштво кое нема да ги исполнува условите пропишани со законот, правните лица кои ќе дадат погрешни информации, правните лица кои нема да ги обезбедат условите за работа за инвалидните лица и работодавци- те кои добиените средства од Фондот нема да ги користат согласно со законот.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Од гледна точка на работникот, пак, новите одредби ја намалија достапноста и транспарентноста на новите работни места на пазарот на труд, особено за лицата кои немаат „врски“ или свои роднини помеѓу работодавците.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Со измената и дополнувањето од 2008 година се зголемуваат па- ричните казни за постапување спротивно на одредбите од овој закон, од 100.000 до 200.000 денари на 3.000 до 5.000 евра (околу 185.000 до 300.500 денари) за одговорните лица во органите на законодавната, извршната и судската власт, јавните установи, политичките партии и здруженија на граѓани кои нема да достават периодични планови за унапредување еднаквите можности и нема да ги обезбеди 1.  Закон за еднакви можности на жените и мажите, Сл. весник на РМ, 66/06. 2.  Закон за измени и дополнување на Законот за еднакви можности на жените и мажи- те, Сл. весник на РМ, 117/08. 131 бараните информации до застапникот (чл. 4, ЗИДЗЕМЖМ).
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Немаше соба, просторија во која немаше по неколу кафези.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Помош и разбирање немаше ни од својата сопствена жена која постојано му ја јадеше душата дека се зафатил со работи од кои нема никаква корист, а само штета.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Во самите дневнични белешки барем на почетокот, не наидов на трага за такво нешто, ама постојат куп ракописи во кои немам ѕирнато, може таму ќе се најде нешто под тој наслов.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Забораваат дека толку многу сакаа да побегнат од онаа заморувачка рамница во која нема ниедна возвишка за да ги одмориш очите.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Во една таква шамата не ги ни чуја шлапкањата надвор по вировите, ама кога во влезот се растропаа котлиња кога некој не ги погоди басамаците и бапна во темницата, многу глави се свртеа кон влезот во просторијата на кој немаа ставено препрека.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Влегуваме во свет во кој нема да постои една туку две стварности, како што имаме две очи или слушаме басови и сопрани, токму како што денес имаме стереоскопија и стереофонија: ќе имаме и две стварности - вистинска и виртуелна.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Медискиот свет е паралелен свет кој нема баш многу врска со светот “долу” и тоа е една од основните идеи на нашата медиска теорија.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
А „културните“ будали што нѐ доведоа до таму и понатаму го опседнуваат бедното министерство и се жалат на суровите времиња кои немаат разбирање за нивната ступидна „култура“.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
И враќајќи се од бескрајната празнина гореше од недореченост, затворајќи го погледот - накратко сосем мртва, бранувајќи го воздухот со прстите, несигурно како дете ја донираше својата кревка појава од надвор, непознат облик на работ од умот, исцрпена од силните претчувства за далечните светови во кои нема пристап, ограничена од ноќта, тажна, вознемирена и исплашена заради неочекуваноста на поривот.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
И Тода, и Бисера, и поп Петко го знаеја тоа дека домаќин на село, кој нема барем еден ќереп покривач над глава, тој не се смета за домаќин.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Кога веќе ме фати распрашувачки занес Да допрашам дали само непријателите секогаш смрдат И дали народ кој нема непријатели е осамен народ Па попусто му доаѓа што се конти пред огледало и мириса на ливанто?
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Од удобен сонувач да не се претворам во дремлив кодош Кој нема што да прави та слуша туѓи муабети Поточно ми беше непријатно од туѓите муабети
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Ако кога ќе пораснат тие, тргнуваат заедно на тој пат од кој нема враќање...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Им дал три вида на дух: едни кои немаат тело - ангелите; други кои се облечени во тело, но не умираат со телото - човекот; трети кои се облечени во тело и умираат со телото - животните.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Неколку дена коските и пердувите од птиците мачките ги разносуваа низ селото; немаше двор и сокак во кој немаше пердуви: ветерот ги креваше и ги шеташе од едно место на друго.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Како некогаш, кога се најде во Ејупските гробишта во Цариград, кога безброј камени извичници и прашалници, некогашни животи, го обземаше меланхолична тага, неуспевајќи да ги открие блиските на неговата мајка, предците за кои немаше никакви сознанија.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Едни започнаа да стравуваат за судбината на Езерото, да не влезе некаков зол дух во водите, раководен од некој непознат и далечен центар кој немаше ништо заедничко со животот покрај реката и Езерото, и да ги натера јагулите да бегаат заедно со пастрмките и со сиот живот во него, па и пошироко покрај него.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
- Кој нема круша нека си земе! - заповеда командирот Планински. Бомбите и муницијата беа разделени.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Друг манифест-трактат, од 12 јануари 1921, разделен низ Париз, под наслов Дадаизмот подига сѐ (DADA soulève tout) вели: „Имитаторите на Дадаизмот сакаат да ви го презен­ тираат Дадаизмот во една уметничка форма којашто тој никогаш не ја имал - Граѓани, 26 okno.mk денес ви презентираме во една порнографска форма, еден вулгарен и барокен дух кој нема врска со ЧИСТИОТ ИДИОТИЗАМ баран од ДАДАИСТИТЕ - ТУКУ Е ДОГМАТИЗАМ И ДРСКА ИМБЕЦИЛНОСТ.”
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Уметноста е скапоцена само затоа што ги ускладува искуствата кои немаат ништо заедничко со неа.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Кабаков со насмевка вели дека му е благодарен на Горбачов за стипендијата што му ја додели неочекувано, за да го посети Западот каде што беше поканет, сосема невообичаено патување за еден уметник кој нема свое место во официјалната култура.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Ете, за таквата надеж размислував.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Само страдните талкачи кои нема да се измолкнат од прегратката на пустината, во оние неколку мигови пред да заспијат засекогаш и вистински откриваат колку е возбудливо-привлечна свежината на оазата што си ја замислуваат…
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Не, Милошевски не останал само при прашањата за кои немал одговори!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Не мораме да бидеме риби за да ги сфатиме оние кои немаат мера ни намера потеклото да си го проверат.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Ми се чинеше дека сум во некој круг од кој нема излез.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Бидејќи играта стана услов без кој нема реалност, тоа е причината поради која вие, за да бидете сигурни дека семејните настани се реални, ги ставате нив на видео.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Да се биде виден на екранот е современа дефиниција на она да се биде „стварно реален”.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
НЕКОЛКУ ПРИМЕРИ ЗА КИБЕРПАНКЕРИ Carol Suen Rosin - заговорник за демилитаризација на космосот, стана посредничка меѓу американските и советски научни групи. Stanley Kubric е темел на киберпанкот. Mary Ferguson - психберпанк.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Како и ронинот кој нема свој клан, жената- професионалец често се чувствува исклучена од кланот во фирмата или претпријатието, без сојузници и поддршка.”
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Нормално беше избркана од оваа хаотична дупка- гроб во која немаше ништо, ниту часовници, ниту време, и во која тонев сѐ подлабоко, без врисок, со сув јазик, без да можам да ја придвижам вилицата, со реки пот што се лееја по мене, со голема железна топка пикната во грлото што ме влечеше надолу, надолу.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Писателот мора да знае не смао како и колку плива секој лик одделно, туку и да умее со помош на тоа знаење да го одржи на површината од реката, за овој да не се удави.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Кој нема, дај му на заем и тој ќе ти плати, со фајде ќе ти плати. Разбра ли!
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Па како тогаш да ѝ се препуштам кога однапред се плашам дека може да ме занесе онаму каде што не сакам?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Изгледа дека сепак е поумесно наместо на науката да му се препуштаме на причинувањето иако сум свесна дека станува збор за некоја непозната патека на прелагата по која немам сили да зачекорам?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Читаше дека доста луѓе со таа своја биоенергија направиле чуда исцелувајќи и такви болни од кои медицината кренала раце, за кои немало лек и спас.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Завршувањето на војната луѓето го прославија шеметно: ја собраа сета комина што ја имаа по бочвите и каците и ја турија во селските казани да се вари; црпеа луѓето со чашки, со канчиња, заграбуваа со грсти уште од првата протока и пиеја; пиеја како да се натпреваруваа кој може повеќе да испие, кој може побргу да се опијани, збрлави; се бацуваа меѓу себе, се гушкаа, се миреа скарани, си ги отпетлуваа кошулите на градите и си ги даваа срцата еден на друг; ги собираа шлемовите од војските расфрлани по бавчите, ги навираа на колови и ги гаѓаа или се мочаа во нив; трчаа по секое преживеано добиче да го колат; се правеа заеднички гозби на широкиот пат крај езерото; кој како ќе донесеше нешто за колење, така луѓето викаа: „Придај господе!“ и му го удираа ножот; кој немаше добиче, носеше кокошка или петел; петлите, пред да ги заколат ги испијануваа со ракија: нивното кукуригање беше највеселото нешто: се натпреваруваа кој од кој посилно ќе пее.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Но така е до разденувањето, а штом ќе се развидели, луѓето продолжуваат со лопатите да го чистат снегот, да отвораат нови премини или да ги продолжуваат оние патеки што ги оставиле вчера или кои новиот снег ги зарамнил; се собираат на широкиот пат крај езерото и зборуваат за сè и сешто, а најмногу за мобилизацијата, за своите најблиски од кои немаат никаков глас и за кои не знаат каде ќе ги истават коските...
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
На жена си Профимица, која често паѓаше во несвест, ѝ велеше дека е родена под знакот на некоја ѕвезда паѓалка која нема постојано место на небото, која е пречувствителна и кревка и која од ништо, од туку-така паѓа.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Кој немаше ништо да донесе плачеше: „Јас немам ништо да приложам...“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Боже, по секоја војна - доаѓал рајот, се восхитуваа луѓето и се грабаа на Ѓупките, земаа кој по една, кој по две, кој по три; кој немаше деца, земаше од децата; им отвораа конак на Ѓупците.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Тој е и останува значаен поради неговото влијание и поради она што го оплодил.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Јас не преферирам било каква преференција, туку онаа во која сум впишан и која ја обликува одлуката или единствената одговорност, без кои нема ни морал, ни права, ни политика.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Во историјата на американската музика, експерименталниот стил е првиот автономен музички правец кој немаше за пример некој од идеалите на класичната или поновата западноевропска уметност, ниту пак, наспроти тоа, беше израз на етничката или националната еманципација.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Вредни како пчели кои нема што да работат.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Погледнете ги апстрактните зборови кои немаат дефиниран референт - зборови како Комунизам, материјализам, цивилизација, фашизам, редукционизам, мисти­ цизам.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Сериозно мислев дека типот е талентиран. во следната Маргина: Журките со Велвет Андерграунд во Фектори. избор и превод: Игор Ангелков 170 Margina #11-12 [1994] | okno.mk Концептот на експериментална музика настана во почетокот на пе­десетите години, пред сѐ, благодарејќи на заедничката работа и делу­вање на четирите композитори - Ерл Браун, Мортон Фелдман, Кристијан Волф и Џон Кејџ - со кои потесно соработуваше и пијанистот Дејвид Тјудор.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ричард Костеланец Џон Кејџ (1970) Кејџ (2) Имагинативна конструкција Кејџовото творештво може да се набљудува како процес на постапни промени и иновации настанати како резултат на специфичното музичко-мислено занимавање. okno.mk | Margina #11-12 [1994] 171
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
203 Richard Corliss Лудиот Стоун “Родени убијци” (Natural Born Killers) на Оливер Стоун е сиров и демонски - и дело на виртуоз Дали сите во Америка се мрднале од умот?
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Анархија?
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ве прашувам. (Имам книги за неговото дело, но никогаш не се мачам со тоа да ги прочитам).
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
И, обратно - но реципроцитетот не е симетрија - најнапред затоа што не постојат никакви неутрални мерки, никакви заеднички мерки* што би ги нудел некој трет.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Преку Курт Швитерс, како и преку други дада-уметници, сведоци сме на експлозија на решенија кои немаат повеќе никаква врска со сликарската традиција, и со традиционалните средства. Како си го објаснувате недостигот на внимание за делото на Швитерс кој постоеше во Франција сѐ до неодамна? Како што реков, Швитерс е уметник за уметниците.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Никогаш неможев да и одолеам на страста да се достигне блаженство, состојба на умот која не е ништо друго освен целосен мир, спокојство и слобода на страстите.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Секогаш ќе постојат работи, мешавина од емоции во блескавите од солзи очи кои нема да може да ги искажеме со зборови, а внатре во душата ќе не притискаат чувства кои ни малку не се проѕирни, тие се длабоки, но далечни, а на усните ќе ни се забележува топол бран од слатки воздишки.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Разурнат град и без ѕидови таков е човекот кој нема власт над себеси.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Илјадници кажани зборови кои немаат никакво значење.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Ќе можам ли повторно да сакам или залудно ќе го чекам денот кој нема да дојде, љубовта која повеќе нема да ја почувствувам.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
А кои немат вера и грешно живеат, них неќе да ги види.
„Избор“ од Јоаким Крчовски (1814)
Кога живеете во сиромашниот Трет свет, а преку оградата е олицетворението на Првиот, со сите свои добра, кои нема да можете да си дозволите со вашата минималната плата?
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
5.1. Бордерхак (Borderhack) Што да правите кога сте од погрешната страна на границата?
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Отспротива сјаеше и кујната, во која немаше ниту еден сад во мијалникот, ниту едно чиниче на масата или ноже на плотната.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Ми олесна кога другарките си отидоа. Кикиритките што ми ги донесоа веднаш ѝ ги дадов на Марија, мојата цимерка со две болни уши, која нема таков проблем со јадењето како јас.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Сепак, гордоста не ми дозволуваше да седнам додека мокрам и само си ветив дека наредниот пат кога ќе го правам тоа длабоко ќе се концентрирам да не испрскам наоколу.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Потоа бргу-бргу го одвлечкала во болница за да може да ја измие крвта од креветот и никогаш да не се дознае дека Дејан бил таму.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Александар: Првин ќе го убијам оној кој нема да одговори исправно, а потоа редум другите.
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
Деца, вие пукате од здравје и енергија и доколку мирувате две-три минути ви се пали скрин сејверот на кој нема никаква порака!
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)
Филип скокна од купиштето, пречекан со аплауз: „Ура! Еве, кој нема страв од змии!“ се потсмевна Нина.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Знае за претруктуирање, за долгорочни проекти за кои нема обезбедено средства...
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Ветив да присуствувам на средбата со моите читатели во Шапоно.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Вие ме прашувате дали би можеле да ми го испратите ракописот на Балканскиот клуч по електронска пошта.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Искрениот восхит што им го должам на вашите книги и дури ако таа е придружена со големо незнаење, и искрената симпатија што ја имам кон вашата земја (би требало да речам вашите земји) ме повлекоа кон една авантура, за што станувам свесна дури сега, во која нема никогаш да бидам на висината на улогата што би сакале вие да ми ја дадете.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Но таму сретнав луѓе со големо срце, кои нема никогаш да ги заборавам.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Ти уби дете. Темел и радост, светлина во тунел кој нема крај.
„Илузија за сон“ од Оливера Доцевска (2013)
ИНТЕРЕСНИ СФЕРИ
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Главниот штаб на ОСС бил во Вашингтон, но негови клонови имало и во некои земји надвор од САД.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Во таква ситуација, ОСС развила способен контраразузнавачки апарат за работа надвор од САД, познат под името Оддел Џ-2, кој немал право да дејствува во Западната хемисфера, нешто што, пред сè, било резервирано за ФБИ и за координаторот на внатрешните американски работи - канцеларијата на Нелсон Рокфелер.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Несомнено, таквите тежнеења на политичките и воените лидери биле "сметка без крчмар", бидејќи во заднината на војната веќе се воделе преговори за повоеното уредување на светот во кој немало место за уште една нова самостојна и независна држава каква што била Македонија, било да е обединета или само во делот на Македонија надвор од рамките на Југославија.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Опасни се авионите пред кои немаме заштита...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Нивниот стан е на четврти спрат од старата зграда во која нема ни лифт.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Таа произлегува од пространството на погледот кој нема на што да се задржи.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Оттогаш, сите користат религиозни слики, Madona, Guns ‘n Roses.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Ако одите во земја во која нема галерии, нема музеи, ви советуваме да си обезбедите телохранител зашто местото ќе биде прилично диво.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Во тие денови ќе следи обидот за демонтажа на еден човек со отворена и хумана култура, кој немал нега­ти­вен однос кон културата на религиите и верувањето туку јасно го претпочитал значењето на религискиот феномен во историјата на цивилизациите.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
(Од Татковите книги) ПРВ ДЕЛ „Идните религии за кои нема ништо да знаеш, ќе бидат религии без жртви.”
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
„Соништа кои потоа ги памтиш?“
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Поради таа лишеност е оваа моја внимателна qубов кон вакви ситнурии”.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Следната, дека вселената може да се спореди со оние криптограмски записи во кои нема секој симбол некоја вредност...
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
” Овој навод (чиешто потекло пак не беше лесно да се пронајде) потекнува од славниот расказ на Борхес “Tlon, Uqbar, Orbis Tertius” со кој почнуваат Измислиците (1944).
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Зошто се расправаме за некоја жена која не ја ни познаваме и која нема никаква врска со нас?“
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Веќе 1932-та тој напиша во предговорот за својата втора по важност есеистичка книга, Расправа, еден лапидарен став: “животот и смртта му недостасуваа на мојот живот.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Јас знам за неа,“ рече ти. „Ја сонувам.“ „Ја сонуваш?“ повторив изненаден.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Многу години подоцна, во својот “Автобиографски есеј” од 1970-та, тој повтори дека & останува верен на планетата Тлон, т.е. на светот на книгите: “Да ме прашате да го именувам главниот настан во својот живот, би рекол дека тоа е библиотеката на мојот татко.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Исто така настана од Борхесовото согледување на сопствениот живот како живот во кој немало никаква драма вредна за бележење или коментирање, барем не за потребите на прозата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Едниот имал две покривки, па со едната се покрил, а другата му ја дал на својот сопатник, кој немал со што да се заштити од дождот.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
— Земаат само оние кои немаат што да ти дадат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кај нас се јаде и за денеска и за утре, велам, се јаде и за оние кои нема што да јадат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Но, знаев дека ситуацијата е алармантна, тоа не е нешто што се поднесува по секоја цена за да останам со некого кој нема трошка чувство ниту совест.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Затоа француската влада била заинтересирана за воведување на реформи во Македонија, но реформи кои немало да придонесат за ослободувањето на покореното население туку само да осуетат едно општо востание.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)