Вие најчесто ќе биете од блиско растојание, а можно е да биете и авиони кои летаат ниско, на височина од петстотини метри.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Кога ќе се најдеше под сенката на Сината џамија, мигум погледот му го обземаше летот на птицата која леташе кон врвот на минарето.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
- Последната со која летав на крилјата на љубовта се викаше, се викаше, се викаше Рада.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Затоа уште тука почна: — Шо правите вие, бре кршоборци, по планината? — им се обрна на сите кога седнаа да ја кршат топлата ченкина погача и да тураат во паниците жолта вода, во која леташе по некоја граова шлупка.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Во сеќавањето, постојано ѝ се извишуваше белата тврдина Беаз-куле, околу која летаа белите галеби и најчесто застануваа на нејзиниот врв.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Така им беше пазарот со чорбаџи Тошета Налев: да сечат по десет трупа на ден, секој да ги дотера на бичкијата, да ги избичат ноќеска половината свои трупје, а половината да остане за мајсторот што работи само дење.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Толку многу сакам што и јас станувам златна ластовичка која лета долж црните реки. И види чудо: ако летам долж реките, под мене нема ни вода ни корита по кои водата би течела.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)