Камерата фокусира средовечен, белокос човек, кој застанат на камениот мост, си пали цигара.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
На најпрометните улици во New York може да се види осамен младич кој застанува, ја остава торбата, вади од неа тегови и билдува.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Деспотизмот секогаш ќе смета на неговото жртвување.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
И оти кажано е за злословието, грев најголем дека е, затоа што злословецот и клеветникот се претвораат во муви кои застануваат на туѓи рани, а смерните духом се пчели што на цветови застануваат.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Момент на кобна неподвижност - потоа одеднаш пад од кој застанува здивот.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Како се вика ова животно? – и таа му покажува на лисицата до која застанаа.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Можеби револуциите се неговиот единствен луксуз во кои застанува во првите редови, но брзо ги губи илузиите, нема режим што може да го спаси, принуден да се приспособи на секого и сешто...
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)