Маса народ тргната од некаде за некаде, се движи како несопирлив бран украсен со разнобојни транспаренти што поединци ги носат кренати високо над главите, со знамиња што се веат над нивните глави, со извици што се креваат до небото и со барање на кое мора да се излезе во пресрет.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Пред да го донесат тука, го беа одвеле на едно друго место, кое мора да беше обичен затвор, или место за привремено притворање што го употребуваа патролите.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Кога размислував за сето ова, мислев колку Марина беше среќна, што имаше барем баба кај која можеше да побегне, а и немаше помало сестриче како јас Ели, за кое мора да се грижи.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Ние сме во такво развиено опкружување со кое мора да се вклопиме!
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)