Во тоа време не бев во Квебек една недела.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Во каква страшна изолација! Какво понижување!
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Рацете и сега ми се препотуваат кога ќе помислам каков страшен ризик преземав на себе.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Проклет да бидам, каква страшна болест беше ти бил сонот, најголема.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
- Леле, какви страшни работи ми зборуваш! - се стресов.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Се искачивме на насипот и јас, без никаква видлива причина јурнав да трчам код мостот; зад мене Земанек викаше да застанам, да го почекам; јас не застанував, јурев кон тунелот, влетав во него, трчав и пеев: „Учи ме мајко, карај ме, како да земам Луција“; трчав кон светлината, но експресот веќе беше поминат и не можев да сфатам дека веќе нема ништо пред мене, освен светлина; и во моментот кога излегов на светлина, кога градите ми се полнеа со воздух (каква страшна болка во градите!), видов дека Земанек допрва влегува во тунелот.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)