Господи, каков прекрасен звук! Цангр!
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Еден викенд отидовме во Маврово ние петте. Каква прекрасна дружина!
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Мајка ми го возеше „Стоеденот”, тетка ми Ана седеше на предното седиште крај неа и по цел пат палеше цигари, по две одеднаш, па една ќе ѝ дадеше на мајка ми, а една за себе.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Некаков сон влегува во собата - земја по земја, град по град, јазици, музика од многу далеку, “О, каков прекрасен свет“,what a wonderful world, трамвај штрака по шините како двоколка во некој минат век.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Ох, каков прекрасен пехар!
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Дали знаевте, Ахиле, дека ако имам слабост кон нешто, тоа сигурно се стаклените пехари? Margina #21 [1995] | okno.mk 117
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
На онаа станица одново се слуша, „О, каков прекрасен свет“, а на друга, преку две вртења на стрелката: „И јас ќе останам со вас во чамецот...
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
И потем, гатачот симболички го распарчува телото на мртвиот бабар, и тие делови стануваат предмети за секојдневна употреба (каква прекрасна прагматичка симболика, толку карактеристична за мојот народ); тоа всушност, е и кулминација на скаредната вербализација во обредот: „Овие не се мустаќи, ова е сунѓер за газот бришење; ова не е алатот, ова е џезве за кафе да си варат жените; овие не се очи, овие се ламби за да не одат жените на мочање по темница; ова не е глава, ова е шутка, во неа да се мочат и серит домаќинот и домаќинката, сега е зимно време, мрсно се јадит, дрско се серит.“
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)