И кога сево ова излегува, така некако сосема едноставно, како и да престанува да биде важно, до каков одговор, до какво сознание ќе се дојде, туку останува сè во сферата на причината поради кои овие песни се толку екстрактни, толку неодгатливо, лесно проблеснати пред нашите суштини, што нè отповаруваат.
„Вечната бесконечната“
од Михаил Ренџов
(1996)
Сега можам и знам каков одговор сакаш ТИ! ОДГОВОРОТ Е ДА!!!
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)