Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Основните приходи им се од оние, што тука летуваат. Од нив, најбројни се Југословените.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Тајната на преминот Два бели коњи, едниот на Буда и другиот на Мухамед, и меѓу нив ослето на Исус, секој оглав врзан за одделно стебло.

„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)

Разранети им се копитата од острото камење на бескрајните друмови на историјата.

„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)

Но бргу разбира: плашиците им се најсаканите рипки на месните луѓе. Особено во зимските месеци.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Веќе копнееше за човечки збор, за нежна мајчинска грижа, за топлиот светол дом, за училиштето кое сигурно веќе почнало да работи, за другарите кои го чувствуваат неговото отсуство и ги пече неговата неизвесна судбина, но колку повеќе им се предаваше на мислите, колку повеќе се пушташе тие да го водат, толку повеќе го разјадуваше немирот, па стана, иако уморен, се фати за секирата и го почна својот двобој со Јурукот.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

На рана возраст во животот, во кои и да е миг кога стануваме силно свесни за своите желби, геј-мажите откриваат дека повеќето човечки суштества што нѐ привлекуваат ни најмалку не се заинтересирани за сексуална врска со нас, дека не ги привлекуваме и дека не може да ги привлекуваме и дека некои од нив самиот факт за нашата желба ги грози.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Замислен беше да истражува еден основен парадокс: Како стануваш тој што си? ‌Поточно, предметот тргнуваше во истражување на карактеристичниот однос на геј- мажите кон главнотековната култура за да се види што може да се открие за извесни структури на чувствување што им се особени на геј- мажите.3

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

(Сигурно, возможно е да се обопшти овој феномен на луѓе што не се геј- мажи, бидејќи сите во еден или во друг миг почувствувале дека голем број од гламурозните по кои желувале се над нив, недостапни, па дури и дека чувствувале одбивност; но барем хетеросексуалците не чувствуваат дека предметите на нивната љубов им се категорично недостижни, бидејќи спаѓаат во погрешниот пол, што е токму она што го доживуваат геј- мажите).

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Без свеќа и без крст и име врежано во камен, а имињата најмногу им се живи во споменот и болката на роднините и запишани се во тефтерите кои на архивските полици ката ден ги гризе прашина.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

137. Ете зошто, прашањето кое наречје треба да биде општ литературен јазик за Македонците и Бугарите, ако првите и за напред ќе се викаат Бугари, коешто прашање сега не се поставува на дневен ред, зашто умовите на сите Македонци сега им се зафатени со револуционерното движење, еден ден неминовно и без други причини ќе поведе кон едно расцепување меѓу Бугарија и Македонија, со создавањето од страна на последнава свој литературен јазик.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Бугарија и Егзархијата во Македонија си имаат чиновници повеќе отколку што им се нужни.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Тие причини им се познати само на неколцина, тукуречи самозванци или случајно испливани на површината Македонци.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

56. Бидејќи овие зборови им се упатени на членовите на МНЛД и на интелигенцијата надвор од Македонија, каде што постоеја извесни услови за слободен развиток на македонската национална научна мисла, тие имаат оправдување, но не можат во целост да се однесуваат и за македонската интелигенција што се наоѓаше во земјата, па ни за онаа во соседните монархии, зашто не постоеја ни елементарни услови за таква дејност.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Тие знаат оти во тој говор вистина се имаат особини општи со бугарскиот јазик, но исто така се имаат и особини општи со српскиот јазик, па и такви што се немаат ни во српскиот ни во бугарскиот јазик, а им се својствени само на македонските наречја.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

(Претпоставувам дека една од причините што Фикцијата и СФ-от им се толку блиски на помладите читатели е тоа што, во услови на простор и време прилагодени така да им овозможуваат на ликовите да патуваат слободно низ тој континуум, и на тој начин да избегнат многу физички опасности и временски детерминираности, смртноста е ретка тема.)

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

И така, во нивниот слеп полет со лоши инструменти, го одредуваат не само местото каде тие ќе се приземјат, туку каде ќе ги приземјат оние што не им се блиски или што не им се на очи.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Не помалку чуен бил и лозунгот: „На Бугарија им се достаточни шестте уметности, нема потреба од седма!“ или оној на познатиот кантавтор Џендемата: „Долу друштвото на јадачите, да живее театарот, да живее киното, да живеат продуховените луѓе!“

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Чак Норис не пие и мрази кога сонот му го рушат пивски шишиња што од рака во рака, ги префрлаат момчиња на кои прстите им се ко шпагети.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

На повеќето им се наследени.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Еби го со колот в грклан, И за побратимот Пеце, Убиваше, сега умира и моча под себе, Убавина, ова е убавина, Му го фатив јазикот, помогнете ми да му го извлечам од уста, - но дел од оние што не можеле да се допрат до глекавиот куп месо и крвиште јуреле кон белецот и го заплиснале со секири и го боделе со колови, и тој белец, со богата грива но веќе со неколку црвени риги преку кожата, 'рзнувал и се пропнувал пред безмилоста сѐ додека не ги оставил уздите на жилавата гранка, да ѝ се извлече крвав на одмаздата и да ги остави луѓето со запенети муцки, и тие со една и само своја реченица: Имавме секири, ножеви, колови, сега имаме пушка и јатаган и уште двајца мртовци, Коњот не требеше, животинка е, И коњите не им се поарни, носам јас на грбов стари удари на копита, А мене денес копито ме поткачи по коленово, Можело и погоре, имаш пет деца, Молкни, секирава моја уште е жедна.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Се уривале еден со друг, никогаш позли, со груби гласишта слеани во една невозможна, збревтава и скоро бесмислена реченица: За душа на Јане Крстин, в око, рамно в око со тој нож.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Во врска со тоа, од кај им се парите на Јанческите, додека времето не ја донесе вистинската приказна, во две различни времиња во Потковицата заживеа една иста приказна, но во две варијанти и со две различни главни личности.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

- Зад онаа голема планина, еј - уште подалеку, живеат гуштери големи како црквава. Очите им се од срчи.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Кожата им се изѕира низ брадата, како снег од под сува трева.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Дали од дождот или од тежината лицата им се искривени и побелени.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

да не стекла пак реката, да не ги откорна овошките или само алето, е во Америка алињата им се дома, в среде куќа, е па водата нема узда, не се запира со прачка и со викање, а да ја видиш онаа вода што се оди со денови, еднаш ни рекоа денеска морето ќе игра, а кога игра морето, не играјте вие и кога зеде да рипа, да станува и да седнува, леле мајко, потплашена кобила, фучи и се пресега преку бродот и го прескока и 116

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Устите им се полни со колчишта, главите со комарци, којзнае со што!

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Главите им се покриени со железо, со некакви шлемови што им светкаат ко тикви - видимки, ко црпки.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Очите им се како зрна бисер, светат и пронижуваат како сабји.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Одејќи по нив, Трајче забележа дека им се палтата одзади поткренати и дека под нив нешто носат скриено.

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

3. Време, Човек Драма, Сатурне: Јас станувам носечки лик, противник Ти почетна сила, нагон кон целината; Јас тапкам одовде-донде Ти кружиш цикличен, прстенест; Јас им се подбивам на повторувањата Ти повторуваш, ретко но редно демонски син-хроничен, цел; Јас бришам, ишкам епохи, слушаш ли, епохи, ех да можам да летнам Ти гледаш од високо пишуваш и леташ.

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Ѓорѓија молкум седнуваше да јаде на правоаголната маса, покриена со омразениот чаршаф кој старицата го обожаваше, чуван со години; таа седнуваше спроти него, го галеше чаршафот со едната рака, како да го чисти од невидливи трошки, го набљудуваше син ѝ и му забележуваше: - Зошто не јадеш од црниот леб?

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Прво, морав да се обидам да се контролирам при испуштањето гасови поради тоа што не сакав да ги разбудам роднините и да ги потсетам сите дека им се оди во тоалет, а уште помалку сакав да ги слушам скоро нечујните чекори на тетка ми како патролираат пред вратата и чекаат да влезат внатре за да ги исчистат моите гомненици од нејзината шолја.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Од трчање и влечење во шумата и ливадите, лактовите и стапалата им се голи, искинати фустаните.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Се сметаат за образовани, се држат отмено и никому не веруваат. Сите им се сомнителни.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Денес има многу книги, достапни им се на сите, па има и многу повеќе читачи одошто во моето детство.

„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)

Лицата им се земени од некој скинат плакат.