им (зам.) - свири (гл.)

Убаво почнува ова попладне и тој се радува дека нејќеше да им свири пред ручек на орото, оставаше за после.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Селанки од околните села, во старозамански руби, народните, де, месеа и печеа пити; понатаму завиваа народни пеачки, гласот им се слушаше до под половина Галичица..., а им свиреа свирачи донесени од Битоља... да ѝ биде весело на народната власт.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Една од приказните кои оделе со Луовата слика била за некој манијак кој убил четиринаесет деца и го снимил нивното врескање, за да може после да дрка секоја вечер во шталата, а Џоновата слика се појавила заедно со една приказна за некој тип кој го убил својот љубовник затоа што сакал да се ожени за неговата сестра, а овој не сакал сестра му да се омажи за педер.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Пол еднаш го праша Лу како тоа девојка им свири тапани, а овој му рече: „Многу едноставно.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Кажуваа дека четата што била пред нов имала кавалџија и војниците, сите што биле слободни од должност, оделе на некоја ледина да им свири и да играат оро.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Во секоја капка дожд е збрана една цела историја на музиката: кога паѓа низ олуци дождот е лимен оркестар што им свири на уличните танчери.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Осамениот виолинист им свири на увце и крадешкум им се насмевнува на дамите во црвени чевлички: во секој нивни чекор препознава по еден добар и весел дух, а и троа намерна недореченост.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
И решија секогаш во новогодишната ноќ да му даваат на штурчо храна и стан, а тој да им свири!
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Значи ти им свириш на србомани, му вели на старшијата, не, господине, велиме ние, дали тој бил за господин, ама велиме, правиме лице, а старшијата зина, држејќи ја прегрната гајдата, не му текнува да ја пушти, 204
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)